Hatanın maliyeti ne kadar ağır! Sıfır hatalı üretimin mucidi bu işin ne kadar önemli olduğunu şimdi bize bir örnek verir gibi yeniden öğretiyor. Toyoto'dan da önce biz dünyanın en büyük denetçi kadrosuna sahip olup aynı zamanda yolsuzluklar şampiyonu olarak hatanın daha baştan önlenmesi gerektiğini zaten ispat etmiştik.
Kim bilir! Yazıların kaderi böyledir işte. Zihinden kâğıda döküldükten sonra okuyanın malı olurlar. Kim ne anlarsa hikâyede odur.
Bu anlamda mesajı da evrensel… Her milli devletin bir resmi tarihi var. Zaferlerle süslenen ve şekillendirilen! Buradan bakarsak hepimizde biraz Albay Jouve’luk vardır.
Bir gün özgürlüğü ve soru sormanın ne olduğunu anlayacak bir toplum hayal ediyorum. İskender Pala’nın kitabı sanki bana bu hayalim gerçek olacak ümidi veriyor.
Neden kalplerimiz bu kadar katı olmak zorunda ve hep kırılgan? Mesela "benim kalbim su gibidir" desek daha iyi olmaz mı?
Ya rahatsız beyinler? Onlar yoldan çıkmışlardır. Çünkü alıştığımız yolları reddederler. Alışkanlığa meydan okurlar. Başka başka raylar döşer, bir o raydan bir bu raydan gidip gelir ve bazen de çarpışırlar.
İki kafadar Rusya’nın aksine çok farklı zevk ve beğenilerle karşılaşacaklarını ummaktadırlar. Ancak durum tam tersi olur.
Bir düşünce, bir söz…
Kurşundan ağır, okyanustan derin, gök kubbeden daha yüksek
Sözlerden böyle bir söz “affetmek”.
Çünkü “toplum” bir kavram olarak hiçliktir. Geneleme ve bireyi hiçleştirmedir. Toplum yararı veya kamu yararı neyi ifade ediyor? Kocaman bir boşluktur. Doldur içini nasıl canın çekerse.
Ne güzeldir korkuları bir kenara iterek, düşünce kırıntıları toplamak, aramak ve yürümek hep. Farklı bir ışık görmek her bir düşünce de.
Sıfır tabanlı düşünce başkalarının bakış açılarından kurtulmayı, insanın kendi sorusunu sorabilme cesaretini ve düşüncelerini yeniden kurabilmeyi, dünyayı kendi gözünden görebilme serüvenini temsil ediyor.
Ne alakası var demeyin hemen! Ben bir alaka kurdum ki böyle başlık attım. Önce okuyun sonra var mı yok mu karar verin. Acele etmeyin canım…
Bir de kavram icat ettim ve buna “sıfır tabanlı düşünme” adını verdim. Benden önce birilerinin böyle bir laf edip etmediğini bilmiyorum, bunu kendi başıma üfürdüm inanın…
Eski Ankara sokaklarında dolaşan Yakup ağa'nın kendi ağzından öyküsü
İnsan hayatında anlamı aramay dair bir antik çağ sorusu üzerine düşünceler
İyi bir okuyucuyum. İlgi gösterdiğim alanlarda derinlemesine okurum. Yazılarım esas itibariyle gözlemlerim ve düşünce dünyamda oluşan fikirlerler ve sorgulamalarla doludur. Zaman zaman öykü denerim. Sorulmamış sorular ararım. Yazmak bence düşünmenin en önemli aracıdır. Okurken yazarla birlikte düşünür, yazarken de okuyanla birlikte düşündüğümü düşünürüm.
Ankara'da 1965 yılında doğmuşum. İlk ve orta öğrenimimi Ankara'da bitirdim. Üniversiteyi İstanbul Üniversitesi Siyal Bilgiler Fakultesi'inde okudum. İngiltere'de (University of Exeter) işletme dalında yüksek lisans yaptım. Yaklaşık on bir yıl devlet hizmetinde çalıştıktan sonra 1998 yılında isitfa ederek ayrıldım ve kendi işimi kurdum. Halen bu işime devam ediyorum.
ANKARA anative@mynet.com
Şiiri sevmekle birlikte şiir yazmaktan çekiniyoum. Düz yazıyı seviyorum. Benim tarzım denemektir. Bir soru veya düşünce etrafında bir yapı kurmaya çalışırım.
Ahmet Altan'ın tarzını seviyorum. Tarihi romanları atlamam. Gerilim türü yazanlardan sürekli takip ettiklerim vardır.
Ahmet Altan, Amin Maloof, Aymatov, Orhan Pamuk
