Belki alışkındı kulakların bu iki kelimenin dudaktaki dansına...Hoşça kal ; bir daha görüşmenin güvencesiydi. Bir önceki adımıydı bir sonraki buluşmanın...Hoşça kal denir ve hoşça kalınırdı senin aşklarında... Oysa bende Elveda demektir hoşça kal, bilemedin; kısacık zamanlara sığan tutkunun kılavuzluğundaki bu aşkta...

İyi ki doğdun dünya güzeli kızım. On yıl önce hayata yumuk yumuk gülen kara gözlerin, yaşama açılan en güzel pencerem oldu bugün benim. Şimdi huzurlu bir uykunun kucağında düşlerini katarken geceye sen, minik parmaklarının ucunda şekilleniyor geleceğim sen bilmeden...

AH YALNIZLIĞIM! / Nasıl canı acıyor kelimelerimin / Batıyor mu

Pek çok insanın, sadece cilalı kabuğunu gördüğü bir dünyanın çekirdeğinde yaşananların küçücük bir özeti bu yitiriş. Hani pek çok insanın çok özendiği sahte ışıltılı bir dünyanın gerçek yüzü bu işte.

Pulu sevgim, zarfı yüreğim, kelimeleri sensizliğim, adresi sessizliğin... Bir mektubun daha son cümlesindeyim. Özlemimi dillendiremediğimi, yokluğunu asla seslendiremediğim...Sensizlik karşısında öyle beceriksiz ki kelimelerim...Seni öyle özlüyorum ki ANN

Kaybettin bitik aşkın prensi. Aşkı tanıyan bir kadın, asla aşktan azına razı olmaz. Yer edinemediğin bu yürek, sahibi olamadığın bir yürek, boş sevdalara kiracı olmaz. Kapısından dön artık bu sevdanın, kapalı kapılar ardında ses vermeyen bir aşka yalvarıl

Düşlerimi denizaşırı görür oldum gidişinden beri, / Hıçkırıklarının izi kapadı tüm seslere kulaklarımı,

Adın yok artık senin çocuk. Haylaz gülüşüne sakladığım anlam var aklımda. Belki büyüdün sen, belki kirlendin hayatın utanmaz yanıyla. Ama bende yalnızca gülüşünle kalacaksın, yalnızca haylazlığınla...Adın yok sevgili çocuk, atfettiğim haylaz gülüşünden ba

Amaçsızca çekip gittiklerini zannederken bazen kendileri bile, aslında tek bir kelimede gizlidir dönüşlerinin, ya da kalmalarının şifresi. “KAL” diyecek bir sevgiliye feda edilir gider, gururun hırçın oyunbozanlığında ezilen sevgi...

Erik ağaçlarının yeşil kolları / Sarılamayan kollarınını daha acımasızca hatırlatmak için mi bilmem

Sen tanıdık yolları arşınlıyorsun şimdi bildik adımlarla...Yabancılık çekmiyorsun yıldızlarına buz asılı akşamlara...Kimbilir kaçıncı kez yastıkta iz bırakan başın yalnızlığa kulaç atıyor uyku okyanuslarında...Hatta o kadar yorgunsun ki, belki de düşlerin

En çok unuttuğun kim bir düşünsene... / Uç uca eklerken günleri tıpkı bir

İsyankar gecelerimde / Namlunun ucuna sürdüğüm mermi gibisin, / Donuk,

Belki de yaşamıma katılan en önemli olgu “keşke” leri çıkarmak oldu hayatımdan. Ne çok, ne gereksiz kullanmışım bu kelimeyi! Sözlüğümden çıkarıp attım bu sımsıkı kenetlenen 5 harfi. Çünkü inanıyorum ki; yaşamı tamamlayıp sonsuzluğa göç ederken

Bazen de bir film haline geliyor hayatım. Ayaklarımı uzatıp, beyazperdenin büyülü dünyasına adım atıyorum. Hem tek seyircisi, hem başrol oyuncusu olduğum bir film bu. Ve seyirci olarak izlerken, baş aktrisin benden başka hiçbir seyircinin okuyamayacağı ta

Geçmişe döndüğüm her an / Yeni bir başlangıç oluyor 'aşk'a, /

Bir senfoninin çok sesli ritminde, hayalini giyinip süslü bir elbise gibi üzerime, sonsuzluğa uzanan adımlarla dans etmekti istediğim. Sımsıkı sarıldığım bir beden yetmezdi ki bana. Kurallarla sınırlanmayan, dokunmakla doyulmayan bir eşti beklediğim. İşte tam bu yüzden sendin istediğim.

\*\*\*\*İki Gülücüğün Kırmızı İzi\*\*\*\* / Ne gidecek kadar cesur, /

Bebeğim, / Sarı şekerim / Küçük meleğim /