Bölgede, gerçekte sadece iki parti vardır, diyebiliriz artık; Ak Parti ve PKK (Zaten BDP aynı taban zemini üzerinde ve onun gölgesinde faaliyet gösteriyor). PKK, devlet olarak, TCyi hedefinden silmiş olmalı ki, sadece AK Partiyi asıl hedefi haline koymuş görünüyor.

Gözlerinizi kasten ve bilerek gerçeklere kapatırsanız; evet, çevrenizde olup biten her şey yok olur gözlerinizden. Sadece Kürt sorununu tek değil, Kürtlerin kendisini de göremezsiniz çevrenizde.

İktidarın öyle temel uygulamaları oluyor ki, orada, ne halka ve ne de demokrasiye yer verilmiyor. Orada, vesayet mantığı ve tepeden inme diktacı rejim mantığı hala hüküm sürüyor gibi duruyor. Altyapısı hazırlanmadan hiçbir kapsamlı proje yürürlüğe konmamalıdır.

Suriye'deki karışıklıkta Kürtler, epeydir sessiz ve tarafsız kaldılar. Silahlı çatışmalardan uzak durmaya çalıştılar. Çünkü ne iktidardaki Esed yönetimi ve ne de bu yönetime karşı muhalefet eden Araplar, Kürtlerin haklarını öngörmüyorlar ve onlara herhangi bir statü vermeyi düşünmüyorlardı. İş gittikçe kötüye doğru evrilince, Kürtler de, biz, ne olacağız, diye

Türkiye’nin kendi öz iradesiyle bir Kürt Açılımı yapma inancı tamamen ölmüştür. Açılımın, artık ne demokratik yanı kaldı ve ne de çözümsel işlevi. Bu açılım, hikâyesinin içinde halkların mutluluğu artık yoktur. Deniz bitti, güven kurudu.

Arap Baharı, Suriyede bir intihara mı dönüşüyor acaba? Çünkü Batı nın Suriyeye müdahalesi hem gecikti ve sanki buraya müdahale, diğer bölgelere müdahaleden daha farklı bir seyir izleyecek gibidir. Sanki Batı, Suriyeye olası bir müdahaleyi, doğrudan kendi güçleriyle değil de, Türkiye gibi bir ülke eliyle yapmak istiyor?!

Hep korkularımızı söyleyip durduk; Kürt sorunu mutlaka makul bir çözüme kavuşması gerekir, diye. Kürt sorunu sadece bir Türkiye sorunu değildi ve şimdi bu belirleme, daha bir gerçeklik kazanmıştır.

Sayın Başbakan, inkârı biz kaldırdık, diyor; kaldırdınız da Kürt ulusunun haklarını mı verdiniz? Yok, haklarını vermiyorsunuz ve belli ki, göz boyamanın ötesinde hiçbir temel hak vermeyeceksiniz de. Çünkü hala, tek dil, tek millet, diyorsunuz. Bir gün bu lafların da terk edileceğini siz de biliyorsunuz Sayın Başbakan. İnanıyoruz ki,

Bölgemizdeki gelişmeler, yeni ve tarihi bir aşamaya gelmiş görünüyor. Bu gelişmelerin, bölgenin tüm sorunlarına ve özellikle Kürt sorununa köklü bir çözüm getirmesi, doğru partner olabilecek liderlerin, rollerini en doğru şekilde oynamalarına bağlıdır. Bu durum, bölge liderlerine büyük sorumluluklar yüklüyor.

12 Eylül Faşizmini, çıkardığı (tüm değişikliklere rağmen) kendi anayasasıyla yargılamaya çalışmak nasıl bir sonuç verebilir? Yeni Anayasa’yı çıkarmak an meselesiyken, onları, alelacele mevcut yasalarla yargılamak ne derece güven verici olabilecektir? Darbe mağdurları, bu yargılama sürecinden memnun kalabilecekler midir?

Şu anda ülkenin acil gündemi, Kürt açılımı ve Yeni Anayasa çalışması soğumaya bırakılırken, hiç de gereği yokken, alt yapısı bile olmayan suni gündemler yaratılıyor şimdi.

TU HER BİJÎ YİLMAZ GUNEY / Awirê te bi hêrs e û bê

YÜREĞİME BİR LİMAN VER / Gözlerindeki aşk, ışıldıyor bana, /

Yeni Anayasa, “yeni” olabilecek mi? Anayasa içerisinde, ülkenin temel sorunu olan Kürt Sorunu’na da bir çözüm düşünülüyor mu? Eğer bir çözüm düşünülüyorsa, nasıl bir çözüm düşünülüyor veya hangi kıstaslara göre hareket edilecektir, kamuoyu pek bilgilendirilmiyor ne yazık ki!..

ZOR KABULLENİRİZ / Düşmanlar uzmanlaştıkça, / Dostlar, kendilerini yenilemezler;

Görünen odur ki, yapılması düşünülen Yeni Anayasa eskiye göre yeni olabilir ve elbette daha demokratik de olabilecektir belki; ancak, kesinlikle SON ANAYASA mız olmayacaktır. Bu anayasanın, halklarımızın tüm sorunlarına çözüm vesilesi olacağına inanmıyorum.

ARAMA BAŞKA YERDE / Direnmek, yaşamak ise; / Yaşamak için

TIPKI 612 YILI GİBİ / 2011 yılını, / Umutlarımıza gebe

Ortadoğu kazanı kaynaya dursun, bizim tenceredeki sorunlar da oradan tetiklenip fokurdanmaya başlayacak sanki.. Bizdeki görece açılım durdu; birileri tarafından çözüm yolları tıkatılmaya çalışılıyor.. Barış güvercini olan umudumuz can evinden vuruldu. Umutlarımızı kimler, niçin söndürmek istiyorlar; barışa giden yolları kimler mayınlıyor, savaş tamtamlarını niçin çalıyorlar?.

Van depremi, sadece Van ve çevresini sarsmadı; Türkiye’nin birçok dengelerini de sarmıştı. Tabii bu arada dengesizlerin çoğunu da sarsmıştı. Derin devletin sarsılan içyüzünün dış tezahürleri olan vitrin ucubeleri kimi spikerler, kendi TV kanallarında, sözüm ona, gaf üzerine gaf yaparak, Kürt halkına olan kinlerini kustular. Derin güçlerin sesi gibiydiler