"Üç kuþak koyun aðlar, boyum zengin deðil
Sürüm yanlýþ sürünür, içim yanar
Kalksam gitsem yer benim, yer yetim
Alev yakar, þu akar, genzimi yakar"

Bir türkü duydum iþte böyle
Eski bir zamanýn içinde
Neye susar da dilim, konuþmak bilmez?
Neye býrakýr kendini kendiyle?

Bir diðer türkü budur, duydum, uydurmadým
Bir þiir durdurdum geçmiþ zaman garýndan
Garý ben uydurmadým, ayrýlýk uydurdu
Soðuk havalar uydurdu, buðulamayý zamandan

Aðzýmdan dumana çýkana isim yazan yer çimen
Gözlerine sarmaþ olur benim felsefem
Sanki tadýný yudumlamaktýr yaþamýn, zamandan
Zamansýz akan bir nehir gibidir, geçen tren
Hep duyarýz hep geçer gider, hep bizi beklemeden

Ya daha ne kötü, aman, acý var, adalet var, o var bu var
Ben sakarým tamam da zaman da sakar!
Hem inat deðil, uydurmadým, hoþuma gider
Genzimi yakan geçmiþ mektubu kuru havalar

Kalksam gitsem, yer benim, olmaz ki, gidemem
Garý ben uydurmadým, sarýlmalar var oldu
Gözlerinle olurdu ya benim felsefem
Eþek kadar adam oldum, zaman durdu.
Gök mavi, kuz siyah, karným aç, gülmek güzel
Kuyu derin, hayat çýkmaz, hava soðuk, yer çer çimen.