Öyle bir şehir var içimde yalnız kuşları besliyorum
Çığlıklar çığlık atıyor yüreğimin yankılarında
Sen yabancılaşmış bir şehir gibisin
Göçüp gitmesi kolay, dönmesi zor…
Arkasına bakıp giderken insan
Geride gördüklerinin adını koyabilir mi
Yama yapılacak yerlerim büyüyor sen ufalırken
Yetmiyorsun açıklarıma
Sonsuzluğa giden bir şehir var içimde
Gittikçe ben, sen kayboluyorsun
Günler yabancılaşıyor sokaklarıma
Her lambada kararan yalnızlığım
Ayak izleri sürüyor bahçeme
Sahipsiz… Yılgın… Kırık…
Ben sonsuz olduğuna inandığım bir şarkı tutturmuşum
Yokluğundan…
Kelimeleri bahçeme ekmiş, anlamları saklamışım tohumlarına
Bir şehir bendeki, eksik sensiz
Kırık cümlelerimi onarmış, yalnızlığıma ışıkları yakmışım,
Kaybolurken sen, yine de gider miyim ben?..
Dünleri koydum gözlerime
Bana bizden çok seni anlattılar
Geride gördüklerime isim verdim ben canımı alan gecede
Yalnızlığın öksüzleriymişiz biz…
Çağla GÖKDENİZ
