Sen bir þehir çiz
Ben renklerini yazayým...


Günebakan, sessiz ve sahil
Hiçbir trenin uðramadýðý
Akþamlarý nihavent
Balkonuna dallar deðen
Bir þehir olsun.

Konuþmadýðýn iklimlerden
-Ki kuzey soðuktur çok zaman-
Ihlamur kokulu bir akþam geliþin
Gündüzü ben dizerim
Sakýz kokan çarþaflara
Ve hanýmeli ekerim sabahlara
Kuzey soðuktur
Mevsim güney olsun

Sözlerin ateþ zamanlarýnda
Yanaklarý al çocuk haylazlýðý gözlerle
Hayata karýþtýk. Ýlk sen söndün
Hiç devrim görmemiþtik
Ve ceplerde biriken sözler
Genzimizi yakar olmuþtu.
Devrim bu zamana hiç uðramadý
Ve küskün atlaslar biriktirdi cümlelerde.

Bileklerimde sakladýðým kýrgýn kokularla
Yaþlandýðým bahçede sobelemeni bekliyorum
Bu þehir avuntusu olacak ömrün
Unutkan çocuk gözlerimi geri alýp
Kýymetini vereceðim ilk meþe oyununda
Öðrenilmiþ herþeyin kurgusunu boz diye
Karþýna geçip uzun küs zamanlarýna inat
Elimi uzatýp her “küs”e “boz” diyeceðim
Gözlerini kaçýrma sakýn, bu seni yalancý yapar…