Ben öğretmenim, “Bize öğretin” diyen ışıl ışıl gözler isterim. Beni dinleyen bilgiye aç gözler. Ben en çok size bir şeyler öğrettiğimde öğretmen olurum.
Ben öğretmenim, “Bizi koruyun” diyen güvenli bakışlar isterim. Üzüntüsünü annesine anlatır gibi anlatan, sevincini arkadaşıyla paylaştığı gibi paylaşan öğrenciler. Ben en çok sizi dinlediğimde öğretmen olurum.
Biriniz hastalansa ya da düşüp bir yerinizi yaralasa diğeriniz, acır benim de yüreğim. Ben en çok sizinle ilgilendiğimde öğretmen olurum. Üzgün olsanız ya da suskun olsa biriniz, sizi içten içe merak ederim. Sevgi dolu sarılamazsam o an, bütün sevgimle size bakıp üzüntülerinizi atmak isterim. Çünkü ben ışıl ışıl gözlerle bakan, gözlerinden mutluluk taşan öğrenciler isterim. Ben sizi isterim; yüreğinizdeki sevgiyi isterim. Çünkü ben öğretmenim.
Ben öğretmenim. Sizi sevsem de bazen katı davranırım. Kırılırsınız belki o an. Ama unutmayın, ben en çok hata yaptığınızda, hatanızı düzelterek öğretmen olurum. Ve kızdığım gibi affetmesini de bilirim. Yeter ki siz hatanızı anlayın. Ben en çok sizi affettiğimde öğretmen olurum.
Ben öğretmenim, “Canım öğretmenim” diyen sesler isterim. Bana bakan sevgi dolu gözler. Onları gördükçe ben yaşadığımı hissederim. Sımsıcak, yalansız sarılışlar isterim. Siz bana sarıldığınızda ben sevgiyi bulurum. En çok sizin pırıl pırıl gözlerinize baktığımda öğretmen olurum.
Unutmayın, ben sizi sevdiğim için öğretmenim. Ve ben, siz beni sevdikçe varım. Çünkü ben öğretmenim…
