Şimdi hayat…
O kadar çok doluyum ki sana sövmeye nereden başlayayım?
Hangi tarafından tutup savurayım seni uzaklara… Hatta beynimizin düşünmeye yetmediği uzaklara.
Yaptığın hangi adaletsizlikten başlayayım he söylesene bana.
Söyle de tavan yapmış şu sinirlerim yatışsınlar biraz… Gerçi sende yürek olsaydı baştan beri yamuk yapmazdın ya bendeki de salaklık işte… Kusura bakma iyilik bekleyende suç!..
Küçükken evin kraliçesi yaptın beni. Yalansa söyle hadi! Sonra bir kız kardeş verdin… Verdin ve ne oldu biliyor musun? Doğru bilirsin de bilmezden gelirsin sen. Tahtıma varisim çıktı ne olacak. Senden başka hayat olmadığı için anlamazsın sen. Yaşayamazsın bu duyguyu. Çabalama boşuna.
Sonra bir kız bir erkek daha… Üç kız bir erkek. Allahtan annem babam senin gibi değillerdi… Erkek kız ayırımında bulunmadılar. Hem yapmış olsalardı inan bunu onlara değil sana yüklerdim. Kinim var zaten sana.
Ey hayat!!! Sanma şimdi Onur Akın’dan Ey Hayat şarkısını söyleyip şımartacağım seni… Avucunu yala sen.
Ey hayat!!! Baştan bozuktum ben sana…
Sonra yirmi yaşıma kadar vücudum değiş babam değiş… Ne güzel çocukken alışmıştım vücuduma. Hafif göğüsler çıkmaya başladı. Sonra sen var ya sen bana gıcıklığına beni her ayın belli zamanları denize sokmadın. Bana inat yaptın bunu biliyorum. Neymiş efem? Genç kızlığa ilk adımmış… Adım attım da başım göğe mi erdi? Denizden oldum daha ne olacak?
Ah hayat ah…
Söyle artık patlayacağım … Neden bu gaddarlık? Sana öğretmedi mi annen baban kin beslemek olmaz, insanlara yakışık kalmaz diye. Söylemişlerdir de senin gibi evlat olmaz olsun. Bir kulağından girip bir kulağından çıkmıştır değil mi?
Sonra okula gittim.Arkadaşlarım oldu. Onlarla oyun oynadım. Eve geç geldim. Annem kulağımı çekti bir daha olmasın diye. Aşık oldum. Bir erkek sevdim. Sonra büyüdüm onu sevmediğimi fark ettim. Bunun aşk olmadığını anladım. Ama anlayana kadar kaç canım çıktı haberin var mı? Bak anlaşalım ben soru sorduğumda cevap verme daha da kızıyorum.
Sonra düştüm.Bir gün kolum çıktı. Bisiklete binmeyi öğrendim! Yüzmeyi öğrendim. Balık olmak istedim hep. Yunus balığı. Aaaa bak bir de hep at olmak istemişimdir. Çok hızlı koşuyor ya ondan. Nedense küçüklükten beri ‘’ GİTME’’ eylemi çok cazip geliyor… Hala da öyle. Gitmeye aşığım ben.
Sanma bunları paylaşıyorum diye yumuşadım. Bak. Bak işte hala kaskatıyım ve çok kızgınım ben sana. Çoooookk!!!
Sonra büyüdüm ya hani ben. Biyolojik yaş ilerledi. Ruhsal yaş ondan on adım önde gitti ya hep… Sonra anladım ben seni… Şu psikologların kendinizi karşınızdakinin yerine koyun kuralından anladım bunu. Kendimi koydum senin yerine.
Ben hayat oldum.
Canını sıkmak istemem ama çok yalnızmışsın sen be dostum. Acıdım sana. Canının sıkıntısından kime ne yapacağını sapıtmışsın. Bana da saydığım ve daha sayamadığım birçok şey yapmışsın. Başkalarına da. Ama biliyor musun neyi fark ettim? Herkes muhtaç sana. Herkes bir şekilde hep seni anmak zorunda kalıyor bir yerde. O yüzden şımarıksın sen.
Şımarık!!!
Sonra da neyi fark ettim biliyor musun? Hatalarından ders aldığını, bekle ve gör stratejisini uyguladığını.
Nerden mi anladım? İyi dinle o zaman.
Evet kardeşlerim olunca tahtıma varislerim çıkmıştı ama evimiz şenlendi. Onlar büyüyüp kardeş değil arkadaş olunca bunu daha iyi anladım…Hele gün gelip kardeşimin omzunda ağladığımda utanmıştım o günleri düşünerek kendimden.
Evet denize giremedim belki ama doğurganlık özelliğimi kazandım. Vücudum her ayın belirli dönemleri temizleniyor. Hem yazıktır denize. O da benim denize girmediğim zamanlar dinleniyor ama değil mi?
Yaaa anladım ben seni boncuğum benim… ’’Bozuk olduğum ve hala anlayamadığım şeyler var’’ ama yazıktır sana. Bu kadar da yüklenmekle ben ayıp etmişim. Hem sadece ben değilim ki o kadar insan var.
Yaklaş hadi bir öpeyim seni. Barışalım. Mmmmuuuccckkks :)
Bak şimdi ne hediye edeceğim sana. Hadi şımarma vakti sende!!!
Çağla GÖKDENİZ
Ey hayat
Sen şavkı sularda bir dolunaysın
Aslında yokum ben bu oyunda
Ömrüm beni yok saysın
Yaşam bir ıstaka
Gelir vurur ömrün coşkusuna
Hani tutulur dilin
Konuşmazsın
Tırmandıkça yücelir dağlar
Sen mağlupsun sen ıssız
Ve kalbinde kuşların gömültlüğü
Tutunamazsın
Eloğlu sevdalardan dem tutar
Aşk büyütür yıldızlardan
Yasak senin düşlerin
Dokunamazsın
Birini sevmişsindir geçen yıllarda
Açık bir yara gibidir hala
Hala çok özlersin onu
Ağlayamazsın
Yolunda köprüler çürür
Sesin, sessizlik sanki bir uğultuda
Savurur hayat kül eyler seni
Doğrulamazsın
Yapayalnız bir ünlemsin
Dünyayı ıslatan şu yağmurlarda
Her şey çeker ve iter
Anlatamazsın
Yaşam bir ıstaka
Gelir vurur ömrün coşkusuna
Sesinde çığlıklar boğulur ama
Bağıramazsın
Sonra vakit erişir toprak gülümser sana
Upuzun bir ömrün ortasında
Ne hayata ne ölüme
Yakışamazsın
Yazdırmalısın mezar taşına
Ey hayat
Sen şavkı sularda bir dolunaysın
Aslında yokum ben bu oyunda
Ömrüm beni yok saysın
Şiir:Yılmaz ODABAŞI
