“nasıl da karmakarışık aslında tüm bu olanlar. Nasıl da karmaşığım aslında şuan. Bedenimden çıkıp kendime uzaktan bakabilmeliydim oysa şuan. Nasıl da yerle yeksan ve yek karşılamaktayım bu hayatı, oysa yıllar sonra tam da bu gün nerede kiminle olacağımı bilebilmeliydim. Kaç kişinin sarıldığını bilmediğim bir battaniyeye sarılmış bunları yazmaktayım.”

oysa huzur dediğin nedir ki. kim kaybetmiş de ben bulayım, bu huzurlu olmaya en müsait, dingin ve sessiz mekanda. kime sorsam verecek bir cevap bulur herhalde. bulur da arkasına yaslanır, zaman zaman huzur bulabilmenin içinde yarattığı rahatlıkla. huzur dediğin nedir ki oysa... koca bir evde yapayalnız, televizyonu bile

çekildi de damarlarımdaki kan, / üzerimdeki toprağı çırptım da kalktım; /

düşünmek somutlaştı nicedir.. onu görüyorum, hissediyorum ve duyuyorum... ve acısı ki çok derinlerimde

korku nedir? / bir tanım getirebildiniz mi yaşınızın çokluğuna rağmen? /

adına uzak denmiş bir mesafe, / ne kadar ayrı kılabilir ki beni,

vakit bu vakit / ağlamalı gecelerce / düşünmeli o elleri

yokluk... / yoksunluk bir elin sıcaklığından / ve beklemek

OLUR sandım bu İmkasızlıklar Cumhuriyetinde: OLMADI…

ne olur , her baktığımda görebildiğime şükrettiğim o yüzden yoksun olmasam bu gece

ellerime hiç yakışmayan bir sigara, soluğumda emanet bir nefes, üşüyen ayaklarımın tek sebebi, acı olan ne varsa bu dünyada hepsi -hakettiğin ya da haketmediğin ne farkeder- içimde, çok derinlerimde hissettiğim, ağırlığı belirsiz bir kütle, susuzluk belki de ne yaparsam yapayım dindiremediğim, ağlasamda günlerce ve gecelerce indiremediğim gözlerimden.

Bu gün vazgeçtim gurursuzca, onursuzca köşebaşlarında mutluluk dilenmekten.

Bir düşün peşinden koşmak adına / Defalarca kez düşmekten ibaretim artık

Kaç şişe şaraptan sonra akmayı bırakırsın damarlarımdan, bir günde tüketilmiş kaç paket sigara seni unutturacak dertler verir başıma, kaç yüzden sonra silinir yüzün aklımdan?

“ben olmadan gidemezsin uzaklarına, senin en uzak sandığın yer yine benim aslında ya da kendinden bile daha yakınım sana. Kendi nefes alıp verişlerini bile duyamadığın anlarda duyacaksın benim nefesimi kulaklarında."

şehrin göbeğinde bir hapishane, / hapishanenin içinde bir bahçe, /

ilaç kokan hastane odaları gibiyim bu gece / bir acil servis kapısıyım belki

alınmadım sözlerine üzülme... / duyduğumda yutkundum attım en derinlerime sadece /

özür dilerim sevgili / bol günahlı bir kürtaj gibi bitti. /

düzensiz gelmişim dünyaya sevgili / zamanından önce ve olması gerekenden az