kendim için bazı şeylerden vazgeçtim...yada vazgeçmek zorunda kaldım desem daha iyi olacak. ben kendi isteğimle değil CAN yerine koyduğum biri benden vazgeçtiği için vazgeçtim..
ilk önce ellerinden vazgeçtim..hani bir zamanlar tutmaya kıyamadığım usul usul, korka korka tuttuğum ellerinden vazgeçtim. kendim istediğim için değil CANIM öyle istedi..
sonra bakmaya doyamadığım gözlerden vazgeçtim...hani hep bakmaya doyamadığınız var ya...işte ben o gözlerden vazgeçtim...
"bıktığım" yada "istemediğim" için değil sadece CAN yerine koyduğum CANIM vazgeçti diye vazgeçtim... kısa bir süre sonra dudaklarından vazgeçtim...karşınızda onun sizinle konuşmasını sağlayan o dudaklardan vazgeçtim... istemeyerekte olsa vazgeçtim..
bir zaman sonra CANIM'la ilgili düşler kurmaktan vazgeçtim..çünkü CANIM çoktan vazgeçmişti ve "benden de istiyordu"
bende sırf CANIM istediği için vazgeçtim..korkarak ürkerek vazgeçtim....
ama o bilmiyorduki ondan her uzaklaşmam aslında kendimden vazgeçmemdi...
hayallerimden vazgeçtim..vazgeçtiklerimin hepsi CANIM'dı...bana ait olan şeylerdi..ve şimdi ellerinden, gözlerinden, dudaklarından, hayallerimden CANIM'dan vazgeçtim...
sırf CAN yerine koyduğum CANIM istediği için.....Ve şimdi ise ben, içimdeki bozuk pancar motoru misali tekleyen kalbimden vazgeçmek istiyorum....Sırf CAN yerine koyduğum CANIM'I kaybettiğim için
