Çorak topraklar bakýlýp ilgiyle hizmet edildiðinde yeþerir; üzerinde otlar, çiçekler rengarenk açar. Ýlgiyle, þefkatle ve yeterince emekle yalnýzlýðýndan kurtulur. Biçimsizliðinden kurtulmalarý ekilen tohumlarýn sayesindedir. Ekip dikenlerin de emeði göz ardý edilmemeli…


Dünya canlý, diri bir oluþum. Onu dirilten güzelleþtiren içindeki bitkiler, hayvanlar ve insanlar. Sarýp sarmalayarak dünyayý sahiplenen canlýlar.

Ýnsan kendi içinde ayrý bir dünya, onun sevgiye ilgiye muhtaç bir varlýk olmasý üzerinde yaþadýðý dünyaya eþ deðer… Ruh insanýn doðasý dünyasý…Ruh sahipsiz kalýrsa baðsýz yani baðlandýðý bir düþünce idol ya da arzu olmazsa baþý boþ öteye beriye çarpýp durarak kendini arayýþlar içinde kaybeder. Bu düþkünlük, yýlgýnlýk onu çorak topraklarýn verimsizliði gibi ölüme mahkum býrakýr.

Boþ hayaller kuran ruhlar uyurgezerdir. Amacý olmadýðý için yolunu bulamaz. Yolunu bulamadýðý için yollar arasýnda dönüp durmaktan sersemler. Deðiþik bir ifadeyle her yerde olmak için hiçbir yere gidemeyenin durumuna benzer. Martalis “ Her yerde olan hiçbir yerde deðildir” diyerek boþuna söylememiþ.

Yaþamýmýn son yýllarýný sakin bir ortamda küçük bir kasabada geçirmek isteyiþimin nedeni belki de salt bir noktada bulunma arzusudur. Kaygý duymadan, rahatýmý düþünerek tek bir amaca yöneliþim parçalanmýþlýklarýmýn verdiði yorgunluktan mý? Bu sebeple köþeme çekildim. Kendi benliðimi adam edip ruhumu dizginleyip onu sevgiyle doldurmak isteðimle varlýðýmý devam ettirmekteyim. Daha aðýr ve olgun oluþum bu deðiþimin getirdiði yenilik. Aslýnda koskocaman bir devrim var olan bendeki… Bu devrimi kaldýrmak kolay oldu mu? Ýlk zamanlar bocaladým, eskiye olan özlemle kývrandým. Özlem olup olmadýðýndan þuan emin deðilim. O an için özlem olan þuan deðiþim…