Yalnızlığın tadını, yalnız kalmayan bilemez.

Sabah olur tanrı güneşi gönderir. “İşte mucize” dersin

\*-Başarısızlıkları başarıya dönüştürebilenler, gene başarılı insanlardır.\*-Eğri yola girdiğini fark etti isen, düz yolu bulabilme şansın da var demektir.\*-Düş kurmayı kötü bir şeymiş gibi göstermeye çalışanlar büyük bir hata yapıyorlar. Çünkü her buluş, bir insanın düş kurmasından sonra ortaya çıkmıştır.
\*-Başarıya giden yolu, gözünde fazla büyütme. Zira,

İnsan zaman zaman kendini de aramalı. Hiç farketmeden kaybediveriyorsun en güvendiğin özelliklerini bile. Ben de kendimi ararken bu satırlarda, yine kendimle dertleştim..

Ders modundayken sevgilim aklıma geldi. Ben de dersi bırakıp onunla ve benimle ilgili hayallere daldım.

Agir gelir bazen yasamak insana ...

son söz hölderlinden:”hiç bir şey insan kadar yükselemez ve onun kadar alçalamaz..”

Masum değiliz,
Hiçbirimiz...

dur! ne olursun dur!.. sen benim son sigaramsın...
bitme istiyorum sonsuza dek..yanma daha fazla..
sen söndürmeye kıyamadığım son sigaramsın...

"Belki de şair olurum seni de aldırırım yanıma."

\*-İnsanların kayıtsız şartsız eşit oldukları tek şey ölümdür. Çünkü dilenciyi de bulur, kralı da.\*-Herkes iyi ve mükemmel olmayı istiyor; yoksa amacınız dünyayı meleklerle doldurmak mı?

Canım Semam hani geçen sene sana yazmıştım doğum günündeki şiiri.Senin doğum gününü bilmediğim halde.Ogün seninse geldiğin günü not et o günde benim doğum günüm.

Farkında olmadan da taktığım kelimeler, sözler, şarkılar. Kulağımda kıvamına eremeye çalıştığım caz, şarkım Telvin Trio’dan nefes...

Saydıklarım, sevdiklerim hepsi yanımda. Oysa içimde derin bir hengame. O kadar derin ki kimse farkında bile değil. Üzülmediğim tek konu ise bu. Dostlarımın çokluğu. Gerçek dostlarımın. Ve farkındasızlıkları. Üzülmek insanidir. Birisine üzülüyorsanız belkide melekliğe en yakın anınızdasınız. Aksine üzülünülmek acıdır, kahırdır, ölüme en yakın olduğunuz andır. Ölüm ise

sen bilmesen de, sayfalardolusu, herşey sana yazıldı defterde...
beni hiç unutamayacaksın biliyorum. ben ısrarla unutmanı isteyeceğim, fakat sen unutamayacaksın. bense ömrüm boyunca bir yara olarak taşıyacağım seni. gittiğim her yere... yüreğimde bir yer

Yalanın dolanın ihanetin, acımasızlığın altında artan korkular mı saklı?. Doğruyu söylemekten korktukça yalan, kaybetmekten korktukça ihanet, ezilmekten korktukça şiddet, kaçınılmaz mı oluyor acaba?

Sanırım kalemim bana küstü...

bugünlerde rüyaya vuruyorken kendimi, bir şeyler bekler oldum gecelerden ardarda yazılmış binlerce mısraya sığamayan aşk hikayeleri gibi. çemberler çiziyorum kafamda, herbirinin merkezini başka başka yerlere çiviliyorum....

Ben en çok kalemimi kaybettim dünyada. Kim bulduysa, cümlelerimin tekrarını yazamadı. Ben en çok kağıdımı kaybettim dünyada, kim bulduysa buruşturup attı bir kenara. Ben en çok aklımı kaybettim dünyada. Kim beni bulduysa, hiç acımadı bana. Ya bir tutanakla kayıt altına alındım; kendimi bile hatırlamadığım anlarda.