GENÇLER’E BAK GENÇLERE......!
Her insan yaşadığı müddetçe gençlik dönemini evresini geçirmek zorunda.Sert bir geçiş.Büluğ çağı.Delikanlı.Kız olsun erkek olsun fark etmiyor.Kabahatleri yok.Kabahat Toplumun ve aile yapısından.Örf ,adet, anane gelenek görenek,sevgi ve saygının dejenerasyona uğraması.GENÇLİĞİ başı boş bırakınca,ne eğitime, ne eğilmeye,ne bükülmeye gelmeyen nereye toslayacağı mechul bir yere,
Miden kazınır içinde kalan bir dirhem huzurun açlığıyla. Saklanıp gölgenin belirsizliğine güneşin izini sürdüğüne inanırsın ahmakça.
Aldanışın, gönlünün bulantısı olur, körlüğü olur yazgımın karası gözlerinin.
İnsan yalnız doğar yalnız yaşar ve yalnız ölür... Unutulmaması gereken nokta budur aslında... Örneği insanlardan vermeye gerek yok artık , Cansız gibi duran bir çok canlıyı
farkettikten sonra...
Bu tüyoları benden aldığınızı kimselere söylemeyin. Aman efendim ne demek; teşekküre değmez. Dostluk öldü mü?
Dünyayı görüp de seni göremiyorsa bu gözlerim, gözlerime lanet olsun; tüm acıyı hoşgörüyle yoğurup güleryüzle sunan bu yüreğime lanet olsun seni hissedemiyorsa...
Hayatımızda birileri olmasına duyduğumuz içgüdüsel ihtiyacın sesiyle de bırakırız her şeyi zamana…
zordur bazı şeyleri başarabilmek..unutmayı başarabilmek mesela..severek,hissederken bitirmek herşeyi...
Bu ne alınganlık, bu ne asabiyet... Yılların dostluğu, küçük tartışmalarla mı bitmeli?
Hani sevmek yetiyordu gülüşleri büyütmeye?
Ama onun gülüşlerini büyütmeye yetmemişti.
Sadece acı bir gülümseme takılıp kalmıştı yüzüne. Ve gülüşlerinde saklanmıştı hüzün. Aradığı sevgiydi, sevgili bahaneydi.
Çoktan seçmeli soruda ne de çok şık vardı. Bilinen yöntemlerle çözülemiyordu ve şıkları yerine yazıp sonucu aramaktan başka çıkar yol da yoktu. Sadeleştirme yapmayı denemeden sevgilileri yazdım x gördüğüm her yere.
Bir gün sorular ve güvensizlik bildiren ünlem işaretleri kafamda fırıl fırıl dönerken dayanamayıp yazdığım bir yazı:
Bir kadının ; Erkeğe duyduğu ihtiyacın fazlası , kadını oyuncak yapar,
Bir Erkeğin ; Kadına duyduğu ihtiyacın fazlası da erkeği oyuncak yapar ... Atakan Korkmaz
Anladım ki korkak adam sevilmezmiş ve anladım ki hayat geçmişi düşünerek, yürüyen merdivene tersten binmekmiş.
Gönlümle baş başa düşündüm demin; / Artık bir sihirsiz nefes gibisin. / Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin / Akisleri sönen bir ses gibisin.
Mâziye karışıp sevda yeminim, / Bir anda unuttum seni, eminim / Kalbimde kalbine yok bile kinim / Bence artık sen de herkes gibisin.
Anne ve baba çocuğunu bağlı yetiştirdiği vakit hiçbir zaman yalnız kalmaz, oysa bağımlı birey yetiştirdiğinde hiçbir zaman o çocuk iyi bir aile kuramaz
