\*Ben sadece dünyanın değil, aynı zamanda evrenin de bir parçasıyım. O nedenle NASAya vasiyetimdir: Ben öldüğümde beni Marsa gömünüz.
\*Zeki adam, bir konu hakkındaki bütün bildiklerini bir kerede anlatmaz; bir kısmını yedek olarak saklar.
\*Çocuk dahinin küçülmüş halidir; dahi de çocuğun büyümüş hali
Şimdi senin çalışma masana oturmuş, sana hitap etmeyi düşündüğüm satırları karalamakla meşgulüm. Bunu duyar duymaz tepkinin ne olacağını gayet iyi biliyorum: “Aman babaaa, gene benim odamı mı buldun, yazmak için?
\*Kazanırken kaybettiklerin de oluyor; belki farkında değilsin ama kaybederken de kazandıkların oluyor! \*Dostunun düşmanlığından kork! Çünkü onun vuruşları hep en zayıf yerinden, hatta bel altından olacaktır.
İçeriden dışarıdaki yağmurun cama vuruşunu anlamalısın. Dudaklarını cama yaslayıp soğutmalısın. Sağ elini yumruk yapıp bebek ayaklarını camın buğusuna yapıştırmalısın...
Soytarı değilim; bir palyaçoyum belki farkım bu. Sıradan insanların mahalle ağızlarında bir dedikoduyum. Çoluk çocuğun topu, büyüklerin şutuyum. Acıların tuzu biberi hayat mutfağının ocağında kaynayan bir ceylan yüreğiyim. Sevgilerim çimen yeşili; korkularım aslan dişi beyazı. Kan kızılıyım. Bir hırdavat dükkanında baltaların ve kazmaların arasında unutulmuş ve her gün
\*Her yolun kendine uygun yolcusu vardır.\*Dinleyen güzelse, dinlediği de güzel gelir.
Bir çok şehirler kurdum beynimde. Köprüleri sağlam, nehirleri kuruydu. Kuru derelerinde insanlar boğuldu. Çok gezdim, beynimde. Yoruldum düşüncemin hızıyla. Kimsenin olmadığı bu şehirde, ağaçkakanlar beynimi deldi. Bir kuş sesi bile duymadım. İnsan sesleri girince beynimin yollarına, metrolar döşedim şehrime.
