Nefesim kesilmiş ,almışlar bebeğimi.. Derin bir çöp kutusuna atmışlar. Toprağı yokmuş, bir mezar taşı başında…


Ellerini görmeliymişsin yumuk yumuk belli belirsiz parmakları büyümemiş, gözleri henüz derin bir boşlukta,yüzü yeni yeni oluşmakta belki ama nefesini kesmişler.Kalbi çarpıyor küçük küçük öyle küçük ki daha.. kırık belki küskün bize bana sana…görsen belki dur diyeceksin…adımlarını hayal edeceksin belki…adını koyacaksın yürüyecek koşacak,konuşacak,saçları bana benzeyecek,gözleri sana..
Ağlamasını bile seveceksin,uyutmak için kucağına aldığında güleceksin,benim diyeceksin o zaman benim ,senin, bizim….nasıl atarım onu derin bir çöp kutusuna dur diyeceksin….

Nefesim kesilmiş almışlar bebeğimi sen yoksun, duymamışsın küçük kalp çarpıntılarını almışlar sen durmuşsun…
Çöp kutusunda kaybolmuş bebeğim sen yinede susmuşsun...
Bu yazı BURAK DEMIRBAS'a ithafen yazılmıştır.