Denemede
Ýlk Yirmi |
1
|
|
|
|
 |
Gümülcine ve onun yaný baþýndaki Ýskeçe, Ýstanbul'dan çok daha evvel Türk-Ýslâm yurdu olma þerefine nail olmuþtur. Türk-Ýslâm kültürüne ait unsurlarla tezyin edilen ve Türk kokan Eski Cami ve Ýstanbul'un kadim sokaklarýndan farksýz olan Gümülcine sokaklarý bunun canlý þahididir. Þehrin muhtelif yerlerinde elif gibi dik duran çýnarlar Osmanlý yadigârýdýr. Tanýdýk görüntülerin ve lezzetlerin sizleri karþýlayacaðý Türk Çarþýsý, 1885 yýlýnda II. Abdülhamid'in fermanýyla inþa edilen Tarihî Saat Kulesi, Osmanlý Devleti’nin kuruluþ döneminde görev alan bir kumandan olan Gazi Evrenos Bey’in ismini taþýyan ve Osmanlý Türk mimarisinin ilk örneklerinden biri olan Gazi Evrenos Bey Ýmareti, 1608 yýlýnda inþa edilen ve ilk dönem Osmanlý mimarisine uygun olarak tasarlanan Eski Cami; tipik bir Türk þehri görünümünde olan Gümülcine'deki Türk-Ýslâm eserlerinin baþýnda gelmektedir. |
|
2
|
|
|
|
 |
29 Mayýs 1453 tarihi, bizim açýmýzdan karanlýk bir devrin batýþýný, yepyeni ve aydýnlýk bir devrin müjdesini fýsýldar kulaklarýmýza. Bu tarih, Osmanlý’nýn muhteþem bir cihan devletine giden yolunu da ardýna kadar açar. Zulme rýza gösterenler ve zalimden yana olanlar sahnenin dýþýna itilir; Ýslâm’dan ilham alan daha adil bir dünya nizamý yeniden þekillenir.
Ýstanbul, Müslüman Türkler için sýradan bir toprak parçasý deðildi(r). Eski tabirle "Konstantiniyye" diye adlandýrýlan bu þehir, tabir caizse Türklerin kýzýl elmasýydý. Peygamber Efendimizin “Ýstanbul mutlaka fethedilecektir. Onu fetheden komutan ne güzel komutan, o ordu ne güzel ordudur.” hadisi, bütün Müslüman komutanlarý bu þehri fethe yöneltmiþtir. Bugün Ýstanbul’da kabri bulunan ve bir semte adýný veren Ebû Eyyûb El-Ensârî bile, seksen yaþlarýnda, kýzgýn çölleri geçerek bu müjdeye mazhar olmak için Ýstanbul’a kadar gelmiþtir. Fakat bu kutlu fetih onlarca kiþiden sadece Fatih Sultan Mehmet Han’a nasip olmuþtur. |
|
3
|
|
|
|
 |
Bundan 17 sene evvel 10 Ekim 2007 tarihinde Gümüþhaneli þair Nurettin Özdemir'i Trabzon Lisesinde aðýrlamýþtým.Trabzon Lisesi’ni teþrif eden Nurettin Özdemir’le uzun sayýlabilecek bir süre boyunca kültür, sanat, edebiyat ve hayat üzerine konuþmuþtuk. Kýymetli Þair Nurettin Özdemir’i gýyaben tanýrdým. O güne kadar da hiç karþýlaþmamýþtýk kendisiyle. Yeðeni Ali Çetin Özdemir, Trabzon Lisesi’nde Edebiyat Öðretmeni olarak çalýþýyordu. Yani mesai arkadaþýmdý, üstelik ayný branþtandýk. Dayýsý olan Nurettin Özdemir’le görüþme isteðimi iletmiþtim kendisine. O da ilk fýrsatta bunu saðlayacaðýný söylemiþti bana. Þair Nurettin Özdemir, Ankara’da yaþýyordu. Seyrek geliyordu Trabzon’a ve memleketi olan Gümüþhane’ye. Trabzon’a, kadim lisemize gelince beni de çaðýrdýlar. Koþa koþa gittim. Çünkü onunla tanýþmayý, sohbetinde bulunmayý çok istiyordum. |
|
4
|
|
|
|
 |
Dünyada geliþen olaylar ve akabinde deðiþen toplum ve deðiþen iklim yapýsý |
|
5
|
|
|
|
 |
Ülkeleri artýk sadece silahlarýyla, tanklarýyla, toplarýyla, uçaklarýyla ve askerleriyle iþgal etmiyorlar. Bundan sonra silahlý emperyalizm kültürel emperyalizme dönüyor. Bizim aslýnda hiç de alýþýk olmadýðýmýz kendi yaþam tarzlarýný, kendi pop kültürlerini, yemek yeme alýþkanlýklarýný, ailesel davranýþlarýný, dizi filmler ile, gazeteleri ile dergileri ile bize dikte etmeye çalýþýyorlar. Ýtiraz eden olduðu zaman cümleleri hazýr ’’Kültür evrenseldiiiiiiiir.’’ Ýyi de o zaman bizde þunu sorarýz ’’Sen niye bizim kültürümüzden hiç bir þeyi, örneðin folklorumuzu, yemeklerimizi, kitaplarýmýzý kendi toplumuna yerleþtirmek için çaba harcamýyorsun?’’ |
|
6
|
|
|
|
|
Ben hep kendimce, kendi bildiðim salt yolda ilerledim… Bu yolda haklý çýktým mý? Çýktým. Yine haksýz çýkýp bu yolda bedeller ödedim mi? Ödedim. Sor bana piþman mýyým? Deðilim tabi ki… Niye? Ben öyle istedim, yaþadým, hissettim ve öðrendim. |
|
7
|
|
|
|
|
Hayatýmýzý kolaylaþtýrýrken hayatý, iletiþimi mi kaçýrýyoruz. Bir þeyler doðru bir þeyler yanlýþ gidiyor. Zaman su gibi akýyor. |
|
8
|
|
|
|
 |
Þimdi saat sabahýn dördü. Hava sert. Rüzgar esiyor. Ha yaðdý yaðacak bir hava var gökyüzünde. Balkonum soðuk, bu soðukluk sanki onu hüzünlendirmiþ, hani bir þeylerden korkup çekiniyormuþ gibi bir ruh haline bürümüþ… |
|
9
|
|
|
|
 |
deðerli iz edebiyat okurlarý siz deðerli takipçilerimiz için insan yaþamýnýn büyük bir bölümünü iþgal etmekte olduðuna inandýðým bu yazýmý kaleme almayý uygun gördüm ve sizleri bilgilendirmek amacý ile yayýnlamaya karar verdim.
insan yaþamý ne yazýk ki her daim geç kalmýþlýklarýn uðratmakta olduðu zararlarýn altýnda ezilmektedir. |
|
10
|
|
|
|
 |
Ýnþallah sabahý görmeme izin verirsin… Olmazsa da… Ben ne kaybedebilirim ki? Ya da Sen ne kaybedebilirsin ki? |
|
11
|
|
|
|
 |
Ýzmir'de taksi þoförümüz haince vuruldu. Ýyilikten maraz doðdu. |
|
12
|
|
|
|
 |
Küçük bir bardakta küçük fýrtýnalar, orta büyüklükteki bardakta veya büyük bardakta da ona göre orta boy ve büyük boy fýrtýnalar kopacaktýr... Fýrtýna koparmadan önce Fýrtýnalar Genel Müdürlüðüne baðlanýp ''Bir bardak suda fýrtýna kopartacaðým önlemlerinizi alýn bir zahmet.'' derseniz, fýrtýna koptuðu zaman hem sizin hem de milletin zararý daha az olacaktýr...
|
|
13
|
|
|
|
|
ben bu yazýyý kaleme alýrken her daim insan yaþamýnda hiçbir þekilde mücadelelerinde büyük kayýplar yaþanmamasý gerektiðini göz önünde bulundurdum özellikle cehaletin insanoðlunu uðratmýþ olduðu zararý ziyaný satýrlarýma döktüm ve bir ömür haklý mücadelemizin kayýplarla sonuçlanmasýna þahit olmak istemedim ve deðerli okurlarým için bu yazýyý yazmak ihtiyacý hissettim. |
|
14
|
|
|
|
|
Hayat kýsa belki uzun ama illa ki bir gün çürüyüp toprak olacaðýz.
Bir kere öpmedi beni babam hasret kaldým ellerine.
Sen ben insan oðlu þu velet kimin oðlu.
Aldým cebime 50 lira yarýn meçhul bugünde ölmedik.
Adem hava babam anam hiç dünyaya gelmeyen de ölüyor köþkleri olanda.
|
|
15
|
|
|
|
|
Þimdi Santorini’de uzaklara bakýp zihnimin içini boþaltýp, yüreðimin aðrýlarýný tamir ederken, Capote’nin Yerel Renkler’ini nereden ve niçin hatýrladým, bilemiyorum…
|
|
16
|
|
|
|
|
Ah ne zordur insanýn kendine söz geçirmesi. |
|
17
|
|
|
|
|
Kýtalararasý Yüzme Yarýþý Öncesi 🏊🏻🏊🏻♀Elemeler |
|
18
|
|
|
|
|
Sadece canlýlar mý ölür, peki ya kitaplar? Kitaplarýn da bir ruhu yok mudur?
Kitap sektörünün ve yayýncýlýðýn zor günler geçirdiði günümüzde, acilen bir þeyler yapýlmazsa eðer kitaplar ölecek ve kültür büyük bir darbe görecektir. Kitaplarýn ölmesi demek, toplumun hafýzasýnýn ölmesi demektir ki bu da ciddi bir zihin krizi yaratýr. Bizler sadece iklim krizi ve küresel salgýnlar deðil farkýna varamasak da, zihin krizleri ve teknolojik salgýnlar da yaþarýz. Kitapsýz kalan bir milletin hayat damarlarý yavaþ yavaþ kurur ve fikir yakýtýyla aydýnlanamayan beyinler gün geçtikçe karanlýklarda boðulmaya baþlar. Buna ben ‘’modern cehalet’’ adýný veriyorum. Bizler kitaplardan uzaklaþýp modern çaðýn cahilleri hâline gelirsek eðer, geçmiþle baðlarýmýz kopar; kültürel mirasýmýz ve geleneklerimiz yok olmaya baþlar, düþünce ve bilinç eksenimiz ise gittikçe daralýr.hâlde -kitaplar ölmesin, fikirler ve eserler silinmesin- parolasýyla çýktýðým bu yolda hem bu projeme hem de doðaya katký saðlayacaðýný düþündüðüm projeme destek veriniz ki güçlü bir sinerjiyle saðlam köprüler kurup geleceðimizi koruyabilelim.
Tüm bu önemli noktalardan hareketle ve çok daha güçlü bir sesle diyoruz ki: ‘’Kitaplar ölmesin, fikirler ve eserler silinmesin’’
Yolu kitaptan geçen herkesle bir gün bir yerlerde görüþmemiz ve sinerji yaratmamýz dileðiyle...
Haydi katýlýn bize, kitap ve doða sevgisiyle el ele, gayece.
Gaye Dilek GEZER. (Kitap kalpler)
|
|
19
|
|
|
|
|
Bulunmaz huzurun peþindeyim, sonu gelmeyen yolculuðum diye kandýrýyorum kendimi. Baþkalarý adýna mutlu oluyorum, üzülüyor, acý çekiyorum. Baþkalarý adýna utanýp yerin dibine iniyorum. Ýsyaným çýðlýk çýðlýða yalnýzlýðýmda yankýlanýrken iyiyim diyorum. Ýyiyim ben. |
|
20
|
|
|
|
|
Onu tanýdýðýmda 12 yaþýnda bir çocuktum. Güneþli Köyü Ýlkokulu'nu bitirmiþ, Köprübaþý Ortaokulu'na yeni baþlamýþtým. Gerçi o zamanlar ortaokulla lise tek çatý altýndaydý. Okulun adý Köprübaþý Lisesi olarak geçiyordu. Ortaokul da onun bir parçasý olarak eðitim öðretim hayatýna devam ediyordu. Köyden geldiðim için ilk günler biraz çekingendim. Ne de olsa Köprübaþý, köyümün 20 katý büyüklükte bir yerdi. Farklý köylerden farklý insanlar vardý. |
|
Anasayfa
