sürgünden notlar...

önce bir ölüm,ardından tek kişilik bir yas ve sürgün
günahkar bir çocuktum,
kan kusuyor kızılcık şerbeti ikram ediyordum

bayramdı ve çocuklar sökülen ciğerlerimi topluyordu şeker niyetine.
Katilimi özlüyordum, kocaman ellerini , sesini...
Bilmediğim bir evde, hatıralardan çürümüş bir kanepede cam kenarında,
korkmayı bile beceremeyen kalbimi teselli edemiyordum

Oysa yıkıntılar üstüne çoktan yuva kurmuştu akbabalar
çoktan çöpe atılmıştı kırılmış kollarım, bacaklarım, tüm organlarım
artık en güzelinden bir bayram kutlanırdı
kanlı kadehlerinizi kaldırın vurun birbirine
hepinizin şerefine...

Kendi omzuma yaslanıyorum
günahkar çocukluğumu büyütüyorum
terkedilmişliklerimi topluyorum
ve bu dilsiz şeytan topluma hiçliğimi armağan ediyorum...

ey tanrı bak bende senle birlikte gülüyorum
kan kaybından ölen bütün umutlarıma...