yürüdükçe
gördüm kendimi

her köþe baþýnda
bir adam
beni bekleyen

yaklaþtýkça
kaybolan

bazen bir
aðaç altýnda
oturmuþ
elleri
yüzünü kapamýþ
aðlýyor mu
bilmem
ya da utanmýþ mý
kimbilir

bazen bir
masada oturmuþ
dostlarýyla
çakýr keyfi
çoktan geçmiþ
saçmalýyor
saçmalýyor

bazen yeþil bir
seccade de
kendi yok
sadece gözyaþlarýnýn
kurumuþ izleri

dokunuyorum
ses yok

bazen de bir
güzelin
kollarýnda
þehvet dolu
aþk dolu
sevgi dolu

en son
koþuyordu
ateþe doðru

baðýrdým
''dur'' diye

duymadý...

yürüdüm
yürüdüm ...
bulmak için
her nerdeyse
kendimi...