Yüreðimi gömdüm ayrýlýðýn topraðýna
Gözlerim yaðmur rengi
Gözyaþým merhametin gölgesinden bakýp
Tövbeli bakýþlar düþürdü
Aðladý nemli yalnýzlýðýma
Baþka kim tutardý ki kirpiðimin matemini...

Bilmiyorum kaç zaman geçti unutalý kendimi
Yokluðunun tokadý inince bedenime
Karanlýðýn gölgesine düþtü
Hasretine deðen yaným
Hüzün olup deðdikçe dudaklarýma
Ruhumdan söküldü dili saklý acýlarým...

Yüzüme sýðmayan hüzünler taþýdým seneler boyu
Adý sen, adý hasret
Özleminle ezilip burkulsa da yüreðim
Geçemedim ruhuma zulmeden yokluðundan
Kirpiðimin ucunda yandý, yüreðimin bekçisi hayalin
Gözlerimden öptü her gece anýlar
Saatlerin gölgesinde uyuttum yorgun düþlerimi
Yýllara gömdükçe dünümü
Aðladý bugünümden yoksul yarýnlar

Yemin gibi büyüdükçe içimde hasretin
Sen diye sevdim dokunduðum herþeyi
O an buz tuttu ellerimde ayrýlýðýn soðuk teri
Ve titredi hasretine yar ettiðim avuçlar...

Her acýnýn vardýr bir göç zamaný
Her geçen an kapatýr yaralarý
'Takasý umuttur' dedim
Dedikçe
Ruhunu kaybetmiþ vakitlerin içinden
Sabrý susmuþ saatler geçirdim

Adý yoktu bu iç çekiþlerin
Gözler kir tutmaz
Yarým kalan düþlerimin lekesini yýkar
Yüzüme dökülen yaþlar
Kýrýlsa da gülüþler
Ondandýr yâr
En kör yanýmdan her gece seni aðlayýþlar...

Acýma sokulup saklandým içime
Kaç nefeste can bulur bu yürek
Kaç gecenin dibinde söner yalnýzlýðým
Bilemedim...

Bildiðim tek þey özlemindi
O da seneler boyu
Yüzümdeki yalancý gülüþlerde nöbet tuttu

Yokluðuna alýþamadým
Hasretinle barýþamadým
Gözlerinin hayaline daldým
Uykularýmdan geçtim de
Bir senden geçemedim...

Hayat sensiz kurþun kadar hiddetli
Ömrümün yüreðinden vurdu yokluðun
Þimdi yüzüme düþen çizgiler kadar yorgun
Saçýma düþen aklar kadar solgunum...

Sözüm sana
Acým kendime
Hüzün oldun
Hazan oldun
Savurdun düþlerimin sararan gazellerini
Kor oldun
Ateþ oldun
Yanmadýðým kadar yaktýn
Köz, köz oldun da içimde
Kül olmak bana düþtü yâr...

15.01.2O12

Arzu Karadoðan