-gözleri ceylan bir çocuk
kimsesiz
bir gemi yüzdürüyor kâğıttan
ağlayabilir bakışları nemli
ama yüreği kocaman
denizler aşabilir-

gök derinleşiyor ve deniz
fizikötesi zaman
zaman feyzsiz
seyrelen yansımaları kumsalda
ayak izlerinin
kalıyor suskusuna yarı gecenin
-ya geçiyor zaman ya geçmiyor-
son dansını yapıyor kuşlar eylül’ün
neredeydi benim som tebessümlü bakışım
neredesin ey can
aklım
inciniyor

-yüreği üşüyor bir çocuğun
gözleri nemli bakışları ceylan
sabırla saçlarını örmekte minik elleri
gün daralıyor
bir gemi daha kalkıyor bu limandan-

ferda balkaya çetin