sen ey tüketen yeşil
çek rengini kalemimden
ben ki ruzgarlarin, yağmurların kadını
kurtulmak istiyorum bunaltan yeşilinden(!)
ben gelemem senin gökkuşaklığına(!)
ardımda bırakıp siyahın asilligini
katlanamam her bir telinin sarılığına
ben ki tadına varmışım koyuluğun
çığlık atıyorum kasevetin doruklarında
basit gelir senin rengarenkliğin(!)
umrumda değil canlılığın(!)
ben ki tadına varmışım yalnızlığın
bana yeter kendi sessizliğim.

Senin kahkahaların beşi beş kuruş etmez ciğerlerinden kopup gelir,
benim gün yüzüne vurmadıgım tebessümüm beş bin yıllık ruhumda kalır.