ESKÝ GÜNLER

Hatýrlar mýsýn dostum
Eskide olsa bir köyümüz vardý
Baharlarý buram buram çiçek kokan
Kýþlarý yapraklarý dökmeyen
Çam, Zeytin, Pýynar aðaçlarý vardý
Çamurluydu yollarý
Okulda sobalar yanardý
Islanan elbiselerimizi sobada kuruturduk
Geceleri erken çökerdi
Çoban kavalý duyulurda daðlarýnda
Buz tutardý delerdeki sular
Çocuklar dokunarak geçerdi karþýya
bir çýðlýk kadar sessiz olurdu geceleri
Ara sýra bir baykuþ çýðlýðý duyulurdu
Yazlar yaylalara göçerdik
Köyde kalýrdý bir iki aile
Bir ölüm yalnýzlýðý çökerdi köyün üstüne
Ekinler olgunlaþýnca baþlardý bir telaþ
Oraklar bilenir
Ellikler kontrol edilirdi
Ala þafakta girilirdi ekin tarlasýna
Ter sarardý bütün yorgun bedenleri
Öðle sýcaklýðýnda ara verilir
Gölgenin en koyusuna uzanýrdý bedenler
Tam ikindi serinliði gelene kadar
Sürerdi günlerce haftalarca harman telaþý
Buðdaylar ambara, samanlalar samanlýða konur
Vakit kaybetmeden yola çýkýlýrdý yaylaya
Yaylada çayýrlýklar þenlenir
Güreþler tutulur
Çiviler oynanýrdýk
Dert ve keder nasýl bir þeydi kimse bilmezdi
Kimin bir sýkýntýsý olsa el ele verilirdi
Biliyorum sende özlüyorsundur o günleri
Ne acýdýr
Ne biz eski günlere dönebiliriz
Nede o eski günler geri gelebilir
Hepimizin içinde tatlý bir aný olarak kalacak.

Ýbrahim BEKLER
ANKARA