ESKİ GÜNLER

Hatırlar mısın dostum
Eskide olsa bir köyümüz vardı
Baharları buram buram çiçek kokan
Kışları yaprakları dökmeyen
Çam, Zeytin, Pıynar ağaçları vardı
Çamurluydu yolları
Okulda sobalar yanardı
Islanan elbiselerimizi sobada kuruturduk
Geceleri erken çökerdi
Çoban kavalı duyulurda dağlarında
Buz tutardı delerdeki sular
Çocuklar dokunarak geçerdi karşıya
bir çığlık kadar sessiz olurdu geceleri
Ara sıra bir baykuş çığlığı duyulurdu
Yazlar yaylalara göçerdik
Köyde kalırdı bir iki aile
Bir ölüm yalnızlığı çökerdi köyün üstüne
Ekinler olgunlaşınca başlardı bir telaş
Oraklar bilenir
Ellikler kontrol edilirdi
Ala şafakta girilirdi ekin tarlasına
Ter sarardı bütün yorgun bedenleri
Öğle sıcaklığında ara verilir
Gölgenin en koyusuna uzanırdı bedenler
Tam ikindi serinliği gelene kadar
Sürerdi günlerce haftalarca harman telaşı
Buğdaylar ambara, samanlalar samanlığa konur
Vakit kaybetmeden yola çıkılırdı yaylaya
Yaylada çayırlıklar şenlenir
Güreşler tutulur
Çiviler oynanırdık
Dert ve keder nasıl bir şeydi kimse bilmezdi
Kimin bir sıkıntısı olsa el ele verilirdi
Biliyorum sende özlüyorsundur o günleri
Ne acıdır
Ne biz eski günlere dönebiliriz
Nede o eski günler geri gelebilir
Hepimizin içinde tatlı bir anı olarak kalacak.

İbrahim BEKLER
ANKARA