SEN ÖGRETTİN

Elvedaya dikiş atmış kırk yamalı dudaklarda
Hep ayrılık sözü varmış bunu bana sen öğrettin.
Ah yar hüzünle boğuşup bomboş kalan kucaklarda
Yanan sevda közü varmış bunu bana sen öğrettin.

Gecenin tam ortasında uykusunu bölenlerin
Uyanıp kan ter içinde yaşıyorken ölenlerin.
Derdini içine atıp kahkahayla gülenlerin
Kan ağlayan gözü varmış bunu bana sen öğrettin.

Birikiyor cümlelerin arasında bütün sırlar
Yarım olsa ne çıkar ki karalanmış bu satırlar
Seneleri avuçlayıp yutkunuyorken asırlar
Her baharın güzü varmış bunu bana sen öğrettin.

Aşk yarası dikiş tutmaz yarayı açanlar yarmış
Aşk ile meczup gezene yarin yüreği diyarmış.
Samimi olduğu kadar gülüşleri sahtekarmış
Aşkın iki yüzü varmış bunu bana sen öğrettin.

Neye uzansa ellerim bir boşlukta ve derinde
Baktım keder sayfasında ayrılık durur yerinde.
Evvelden böyle yazılmış sevenlerin kaderinde
Meğer kara yazı varmış bunu bana sen öğrettin.
19.04.2017
Rasim YILMAZ