öyle olsun hüzün
bu akþam da gel yine, gülmesin yüzüm
sevgilin, suskunluðu da al yanýna
geçip þöyle oturun, mos mos, karþýmda.
az biraz toplayýn sonra þu daðýlan hatýralarý
inletir kapýmýzý birazdan, mazinin çaný


en son
bin küsur yýl önce,
yine böyle patlýcan moru bir gecede,
yuvarlanýp gitmiþtim, mazinin koyaklarýna
takýlýp da yularýma, düþünce.

ne çok yýldýzým vardý gökyüzünde
seyrelmiþ saçlarý yazýk
benimki gibi, döküle döküle.
ne çok umut eksilmiþ ömrümden eyvah
paslý bir çivi gibi,söküle söküle.

buralarda bir yerlerde
bir de kalbim olacaktý,hatýrladým
incinmesin diye sanýrým, iyi bir yere sakladým
bir eþek heykeli mi neydi?
sýrtýnda insanlýk denen semeri
kimi sevsem saðolsun, üstünde gezerdi

ne garip deðil mi? þu dünyada beni
yanlýzca kedim necati sevdi
o da kesin
yedirdiðim balýklar yüzündendi.