Az haneli köylerin pazar akşamı burukluğunda
Kendi şarkılarımıza dönmeliyiz.
O an bir kaleme, bir kağıda değecek hiçbir şey söylememeli
O şarkının sonunda çalan ıslıkta,
Herkes herkesin içinden geçeni bilerek susmalı
Yanan odunun çıtırtılarından başka her şey susmalı

O baykuşlar ve güvercinler
Karanlığı müthiş bir hızla bölen o ışıklar
Bir güz hüznüyle ağaç yapraklarını ve senin saçlarını seven o rüzgar

Her şey
Herkes
Hepsi susmalı

Bu öyle bir burukluk çünkü
Bu; gidenin de kalanın da kalana üzüldüğü bir burukluk

Biz, bu burukluktan geri kalanlarız.
Bizden başka her şey susmalı.