sevgilim, çarký kýrýlasý dünyaya vicdani reddim
epeydir sessizlik tanrýsýyla bulutlarý sayýklýyoruz

sonra pencereye konan serçelerle uyanýyorum aynadan
o an fark ediyorum iþten atýlanlarýn bakýþý olduðumuzu

aramýzdaki uçurumun derinliðince þarkýlar söylüyorum
güzel sýfatlarý çýldýrtan bakýþlarýnla yýkýyorum zihnimi

ve nerede bir kaplumbaða görsem saçlarýný anlatýyorum
ki yine de dinmiyor arýndýðým ormanýn uðultusu

olmadýk zamanlarda gidip denizi izliyorum uzunca
temize çekeyim derken hep dara çekiyorum kendimi

gülüþünü koparan eþik nedendir sinemde araf kapýsý
þimdi bu soruyla hangi ýrmak düþürür ezberini þavka

sustum sevgili, söz ki çölde unutulmuþ bir zamandýr
senin gözlerin, benim çetelem, hepsi bu: yaðmur kuþlarý

Öpülmemiþ Þehlâ (Syf 18)