Düşer miyim en küçük hacimli köşesinden
İçine acının, hiç duraksamadan soluduğum kırmızının
Kaldırıp indirdiğin o etekler baharı gibiydi
Boyutlandırılmış mevsimlerin
Evde yalnızım
Evde yalnızım
Evde yalnızım
Düşündüğümden daha zor olduğunu anladığımdan beri hayatı yaşamak daha kolay
Balkonlardan atlamak
Kaza süsü verilmiş aşklar
Tren yoluna bağlanmış umutlar
Kılıçlardan akan gerçeklik
İncitilmiş sarsılmış
Emilmiş somurulmuş
Tükürülmüş kurumuş
Evde yalnızım
Çok yalnız
Anlayamayacağınız kadar
Sürgündeki o şair
Politik olduğu için pişmanlığını hisseder gibiyim
Ağaçların soluduğu karanlığı
Bileklerini kesen sardunyalar
Akdeniz çok karanlık bu gece
Balkonlardan atlayan ganyancılar
Balkonlardan sarkan kocamış adamlar
İpe götürülmüş kimlikler
İpten alınmış kelleler

Farklı olsaydı
Düşüşüm
Belki farklı düşünürdüm

İplerini çözdüm umudun
Artık pes etmek yok
Daha akıllıca hayata sarılmak lazım
Kendini tanıdıkça
Hikayeyi kavramak için
Uzayan günler
Uzayan geceler
Arada uyku
Arada yemek
Balkonlar uzun zamandır yıkanmamış
Tozları zihnimin her köşesinde
Uçuşuyor.