(Bana masumiyetimi geri kazandýran ablama)

Ne kadar zordu onca geçen gün,
Uzaklardan, öylesine yüklü ve aðýrdý ki!
Dinmiyordu bir türlü hasret, özlem
Garaz ve ikrâh!
Oysa bu son ikisi, bana göre deðildi
Ve fakat her gün avuçlarýmdaydýlar.

Bütün olmuþlar, olanlar, ve olacaklar,
Aklým ve kalbim arasýnda kalan kararsýzlýklar
Faili meçhul, insan yüklü bir gemide sýkýþýk
Yaþadýklarýmla düþüncelerim arasýnda üzgün
Gidiyorlardý bir topaç gibi büyüyerek

Velhasýl,
Hiç bir günün dünden farký yokken
Bir haziran günüydü.
Sevinçle hüznün en çok kenetlendiði gün, o gün,
O günden önce ve sonra bir ömür geçip gitmiþti
Ayrýlýktan vuslata.

Hani yaðmur yaðar, sonra güneþ açar
Hava tertemiz,
Hani gülüþü var ya semanýn, yaylada yeþillik,
Sohbeti Lilipar'da su, bir çay yanýnda
Demli, içerken sofra baþýnda
Mest olur ya insan, iþte öylesi bir anda
Bir ýþýk gibi geldi dünyama Cahide sultan.

Hoþ geldin masumiyet, çocukluk ve neferi
Olur mu olmaz mý demeden
Güneþe sürdü ellerini
Oh ne âlâ, ne kadar hafif! Çok þükür!

Bak iþte hatýralar karýþtý yine, ses telleri daðlý
Annemden kalan sevgi, verdiði ekmek, sarýyaðlý
Babamdan yansýyan zarafet, türküsünde gül baðý.
Keþke dinlesem ah yeniden, kucaklasam
Öpsem koklasam, okusam seni
Unutsam seninle, olmadýk bazý þeyleri
Ve arasam yeni baþtan gün içinde sevileri.

Þimdi yan yana deðiliz ama sen benim caným,
Dünyalara bedel kýzkardeþim, ablam,
Annemden yine kalan nefes ve eksik yaným,
Bundan sonra, al onu doðrular aleminden
Ve beni sev annemin býraktýðý yerden,
Sev beni Cahide sultan.

St Malo, haziran 2022