Ölüm gözler yolunu sabahýn ilk ýþýklarýyla
Ýlk ýþýklarýn yarattýðý alacakaranlýðýn þangýrtýsý
Bir deniz gözlünün yüreðine iniverir gökyüzünden
Siyahý yavaþ yavaþ maviye boyayan güneþin ýþýltýsý
Ruhunu teslim eden bir zavallýyý parçalayýverir.
Ve parçalayýverir –deniz gözlünün yüreðine iniverir-.
Bir baþka dünyanýn sabahýna uyunan zavallý
Öyle parçalanýr ki –deniz gözlünün yüreðine iniverir-.
Sabah olmuþtur her iki dünyada da, turkuaz deniz bir çýðlýk atar gökyüzüne
Ve deniz gözlünün yüreðine iniverir.
Parçalanan zavallý insancýða bakar herkes.
-Kim bu kardeþimiz?
-Kim bu dostumuz?

Ve deniz gözlünün yüreðine iniverir gökyüzünden bir damla sevgi.
Damlar yavaþ yavaþ deniz gözlünün içine.
Bir þangýrtý kopar deniz gözlerde.
Bir damla sevgi bir tufana dönüþür deniz gözlerde.
Derya gözleri aðlamaya baþlar baþka bir dünyanýn sabahýnda.
Parçalanan zavallý insancýk baþka dünyada deniz gözleri arar.
Yok!
Deniz gözlü insancýk da dönüþürken denize –zavallýca- dönüþürken denize,
Yavaþ yavaþ su olup gider.
Ve zavallý insancýk yeni bir sabaha bir daha uyanamazken,
Deniz gözlü dönüþürken denize,
Sorarlar insanlar
Kimdi bu deniz gözlü diye?

Ve þimdi Egenin turkuazýný
Ve üztündeki kayalýklarý,
Merak ediyorsan
Ege, deniz gözlü
Üstündeki kayalýklar ise,
Zavallý insancýktýr.

Ve sen þimdi kýyýdan onlarýn dansýný izlerken
Sabah oluyorsa,
Sakýn o zavallý insancýða acýma
Deniz minareleri kýskanýr belki.