İçime boş yaz tatillerinin sıcak, hayatı anlamsız kılan, bunaltıcı sorgulamaları çöktü şimdi.
Evim sandığım tüm yollar uzaklarda.
Ne yapmak istediğime ne olmak istediğime karar veremediğim, neler olduğunun bir ünlem, neler olacağının da bir soru işareti olup üstüme geldiği o ikindi üstlerindeyim.
Halbuki içimde en ufak bir istek yok bir şeye karşı.
Uzunca bir öğlen uykusuna yatmak istiyorum yalnız.

Keşke biri zihnimi temizlese. İçinde şimdi paslanmış yüzlerce anı. Nöbet tutan askerler gibi bekliyorlar en savunmasız zamanımı.
Hayaller, hayal kırıklıkları, yalanlar, rüyalar, söylenemeyenler, söylenip anlaşılamayanlar, kuşkular, korkular, ve ihtimaller.
En çok da ihtimaller.
Diri diri gömdüğüm tüm düşünceler.
Mezardan kalkıp üzerime saldırıyorlar.
Tam da bu yalnız, yaz akşamlarında.