kana kan düşün dedi kara kızıl gece
gözyaşı başkaldırdı göze ağlamam dedi
ağır ağrı oturdu yüreğe kalkmam dedi
kelimelere dil dönmedi söyleyemedi
yalan söylemeyi beceremezdi

asma kilitli düşüncelerin demir kapılı hislere
kanlı gelin verdik göremeden güveyi
olsun dedi gök hiçbir şey tesadüf değil ki
elbet tozlu saklı vardır gün gelir gelirdi hikmeti

ağlamadı ki işe yaramaz beyhude yetmez
yetmez sulayamaz suya kaynayan toprağı
hani besleyemez de hiçbir yeşili
sararıp gider bir hazan hüznü gibi

koşuyordu ya bir yerlere yönü yoktu
düşünüyordu ya hiçbir fikri de yoktu
kararlar vermeli devam etmeliydi
olmuyor olmuyordu

sıkışınca ağlıyor
tırnaklarını batırıyordu avuçlarına
batırmak istediği yer yüreğiydi ya neyse
orada da hissediyordu sızıyı
bilmiyordu ya yine de gidiyordu

hıdırellezdi ya gül ağacı gibiydi
dibi adak dilek vs ama beden işlevsiz
çabasız esiyor mu rüzgar duygularda
söyle diyordu rüzgar
saçlarını kırbaç indirirken suratına
savruk aklını topla diyordu

ayakları her engelde tökezliyor ya
alışıklar hani kan içinde çıtları çıkmaz
elleri ya elleri yarık yarık hani
kapanmıyor ayazın yalnızlık izleri

güneş çıkma beynime
yapma tam açıyı anılar diyordu
yaz da gelmesin diyordu
ıslaklık yok kuraklık balçık
diz boyu

göremez gözleri kalın perdeli kara
bilemez yetişemez o kadar uzak ufuklara
kaldırsa başını bilirdi belki sade yıldız kıymetini
ufuk görülürken gece bilinmezdi

yazık! kamaştı kısıldı güneş vardı göremezdi
biliyordu! gündüz de ikamet yerindeydi





Resim; Nuri Can