Yeþil rüyalarýn son duraðýna geldiðimizde,
Ýnmesi gerekiyordu,
Ýkimizin de...
-perdelerinin-
Ve en kalbi kýrýk çerçevede resimlendi
Ellerimizin suskun ifadesi....
Giderken öyle býçak gibi bakma demiþtim oysa,
Dudaklarýmý;
Asya ve Avrupa kadar ayýrmýþtýn birbirinden....

Sonra kabadayý ve okkalý bir omuz atmýþ,
Yýkmýþtýn inançlarýmý raký sofrasýna....
Hem de hiç sormamýþtýn,
Acaba yara almýþ mýydý?
Düþerken ciðerim
Meze tabaklarýna....

Acýtýlmýþ göz kapaklarýmý açtýðýmda,
Mor hercaili ve kýrýk bir aþk hikayesinin
Parçalarý vardý
Tahta masanýn etrafýnda....
Hem de dünya güzeli bir çingene raks ediyordu yanýbaþýmda,
Göbek deliði, bütün parmak uçlarýmdan küçük,
Ýnce belli, esmer bir kýzdý
-görebildiðim kadarýyla-
Darbukanýn sarhoþ
Ve fazlaca ham süt emmiþ notalarýyla
Bükülüyordu bedeni
Bir saða,
Bir sola....

Ama biliyor musun?
Gözün arkada kalmýþtý aslýnda....
Ýçimdeki evcilleþtirilmesi olasý
Þeytanlara takýlýydý hala kuþkularýn....
Darbuka daha neþeli çaldý.....
Çingene daha kýrmýzý kývýrdý kalçalarýný....

Sen;
Saklambaçta acilen saklanmasý gereken
Küçük bir çocuk gibi kaçýyordun...
Ve ben ;
Yine bütün kýrlangýç hüzünlerimin
Açýk yaralarýný yamalayýp,
Üzerime giyiyordum...