Ne diyorum biliyor musun

Hani, yılgın akşam vakitlerinde,
Sözlerin sukutu terk etiğinde
Belirsizlik gölgene diz çöktüğünde
Gözlerin, ah o gözlerin...
Şimal yıldızına dalıpda gittiğinde
Desen ki, Kadınım sana geldim...
.
Hanem alev alev tutuşsa gelişinle
Yüreğim bir damla suda çırpınan serçe
Bende bir telaş,bir garip heyecan
Üstüm başım sayki perişan
Lakin dudaklarım,dudaklarına hayran
Tenim, tenine kurban
Gelsen ya,gelsen keşke...
.
Ne diyorum biliyor musun
.
Kuytularına sindiğin de gözyaşların
O içinde giz gibi sakladığın kahırların
Arından yokluğa dem vurduğun kaçışların
Yalancı, yabancı gülüşlere tutsak kaldığın
Ve Kimliğini dahi unuttuğun bir anda
Desen ki, Kadınım al beni koynuna...

Sensin ya, nasılsa
Olur mu benden ala sana yosma
Dudaklarımdayken sevda türküsü
Bahar yeli gibi süzülürken bedenine
Şiir dilimle okşasam ruhunun gizlerini
Umutlarına güvercin misali konsam
Düşlerim de gerçeğim olsan da
Koynuma alsam seni adamım...

Ne diyorum biliyor musun

Ahlat yeşerdiğinde yeniden gönlünde
Yüzünde henüz tazeyken naif bir gülümseme
Tadım dudaklarında,şiirlerim izindeyken
Kimsesizliğini ruhuma devşirmişken
Huzuru koynuma seripde giderken
Desen ki, Kadınım elveda...

Eşikte bitimsiz bir bahar ben
Ruhumu ruhuna,sevdanı yüreğime teslim etmişken
Yüzümde bir gülümseyiş,gözlerimde hasretine dair
Bir damla gözyaşı dökerken
Hadi sen bana aldırma git! Derken,
Hazanlarını baharlarına döndürmek istersen
Ansızın yine çık da gel adamım...çık da gel!