Sensiz hissetmiyorum havayý,soðuðu ne de tenimi yalayan yaðmur damlalarýný.Boþ bakýyor gözlerim,kalbim teklemiyor.Ýçinde sen olan Ýstanbul’u özledim ben. Ýstanbul güldürmüyor,yaðmur ýslatmýyor þimdi.Nolur gel sevgili,içinde sen olan Ýstanbul’u özledim ben. Ve kollarým kapalý kaldý,omuzlarýmda acý bir hafiflik..Açmak istiyorum,üþüyorum..arasýnda sen olmayacaksýn,ne kokun gelecek iliklerime,ne iliklerindeki sýcaklýk tenime.Yok ben vazgeçtim kollarýmý açmaktan..Sen gelene kadar boynum bükük,kollarým kapalý ve ben seni deðil içinde sen olan Ýstanbul’u özledim.