bu þehre ne zaman kar yaðsa
buz tutardý unutulmuþ sevdalar
ve çýð gibi düþerdi yalnýzlýk her sokak baþýna
bense üþürdüm,
bu soðuk, bu yalnýz dört duvar arasýnda
ve ruhumu sarsardý ölüm korkusu
bu zavallý, bu garip, bu dýþlanmýþ þehirde!

ýssýz trenler kalkardý bilinmez diyarlara
þehri beyaz bir hüzün kaplayýnca;
þehir saçlarýna ak düþmüþ bir þairi andýrýrdý
düþünceli ve çaresiz ölüm karþýsýnda
ama umutsuz deðil yarýnlardan
tatlý bir hayalin sarhoþluðu içinde...

bense þiirler yazardým uzaktaki sevgiliye
karlý bir gecenin ölüm kývamýndaki soðukluðunda
hasret dolu kelimelerle vuslatý anlatýrdým
platonik dizelerde
ve bir sigara yakardým tüm þehri yakarcasýna
sonra seni özlerdim çýldýrmýþ bir denizin dinginliðinde
ve yokluðunda ölürdüm, ölürdüm...