Gün yine tükendi
Kararsız duygular var geleceğe dair.
Gecelerce ağlamanın,
Anlatamamanın,
Korkmanın tanımı yok bende.
Satılırken bir fahişe gibi duygularım
Yaşamın manasız olduğunu öğrendim.
Ne yazık ki insanız !
Acze düşüp aldanışımız var.
Sonunda ağlamaya verdim gözlerimi
Sattım bildiğim tüm kelimeleri
Gecenin kuytuluğuna atıp seni
Ismarlama şiirler yazıyorum

Bir veda havası
Yağmaya hazır kara bulutlar.
Sabırsız söylenen bir söz
Pusulası bozuk bir düzen senden kalan.
Söylenip de yapılmayan onca şey
Rengini kaybetmiş doğruluk
Tartısı kırılmış bu koca çınarın
Ve bunların arasında kalan ben
Gecenin en ıssız kucağında
Emzirilmeyi bekleyen çocuklar gibi
Bir çıkış yolu arıyorum
Bu çıkmaz sokakta .
Firari duygularından belli
Çaresiz terk ediyorsun beni
Ben mi ?
Kahrettim her şeye
Yalnız ayrılanlar için
Ismarlama şiirler yazıyorum.

Oysa ben beni arıyordum.
Beni sen sanıp
Sana kanıyordum
Yanıldığımı anladığımda
Ağlayamadım...
Ağlatamadım..
Sabır halat oldu,
Çile kiriş
Astım kendimi yokluğa...
Başka çıkışı yoktu.
Geç anladım
Bu uzun yolun bir sonu olduğunu
Ayağıma batan dikenleri geç fark ettim.
Kefenim mi ?
Toprağa gömmediler beni
Geceler sardı bu teni.
Uçmaya çalışan şu kuş
Çaresizliğin örneği.
Soğuk gecelerin eşliğinde
Ismarlama şiirler yazıyorum

Fatih Kuyucu