Gittiðinden beri yokluðun artýk dayanýlmaz bir hal aldý. Þu an senden bir ses, bir tek kelime duymak için dünyalarý verirdim. Her telefon çalýþýnda, her gelen mailin uyarýsýnda öylesine heyecanlanýyorum ki. Sonrasý tabii hayal kýrýklýðý. Ne kadar zormuþ sensiz olmak. Ne kadar zormuþ sensiz yaþamak. Artýk tükendiðimi hissediyorum. Ve ne yapacaðýmý bilemiyorum.

Biliyor musun; çevremde el ele tutuþan, sohbet eden, öpüþen tüm çiftlere öylesine imrenerek bakýyorum ki. Neden bizde böyle deðiliz? Neden uzaklardasýn? Neden bu aþký sonlandýrdýk diye.

Seni düþünmeden bir an dahi geçmiyor. Her þey seni hatýrlatýyor bana. Zaman en iyi ilaç derler ama zaman geçtikçe benim yaram daha da derinleþiyor. Sana olan sevgim daha da büyüyor.

Sensiz yapamýyorum bir tanem. Seni çok ama çok özlüyorum. Yüreðim öyle bir yanýyor ki. Elini kalbime koymasan da bunu hissedebilirsin.

Her ne olursa olsun seni çok ama seviyorum. Benim için geçmiþ deðil, seninle yaþanacak günler önemli. Gel bana bir tanem. Dön bana bir tanem. Sensiz olmuyor.

Seni unutamýyorum. Ve bana gelmediðin için çok acý çekiyorum.

Sanma ki seni unuttum. Uzaklarda yokluðunun acýsýyla yaþama savaþý veriyorum. Bana bir söz söylesen de koþa koþa sana gelsem.