Yeþille mavinin birleþtiði, harika güzel manzaralara sahip, þirin Karadeniz'in dað köylerinden birinde çok ama çok fakir mi fakir, kimsesiz ve garip, iyi yürekli, herkese güzel davranan, kimseye kötülük düþünmeyen, her þeye raðmen hayata gülümseyerek ve umutla bakan, daima Allah'a þükreden ve acýnacak haline raðmen hiç bir þeyden þikayet etmeyen bir kadýncaðýz yaþarmýþ...Bu kadýnýn henüz kundakta, bakýma muhtaç, þirin mi þirin, güzel mi güzel, tatlý mý tatlý, harika bir bebeði varmýþ...Kendi geçimini ve bebeðinin bakýmýný karþýlayabilmek için her gün, sabah ezanýyla kalkýp, sabah namazýndan sonra ormana gider, akþam karanlýðýna kadar odun toplar ve satarmýþ...

Yine bir gün, bir sabah namazýndan sonra bebeðini de sýrtýna baðlayýp ormana oduna gitmiþ...Fakir ve yoksul olduðu her halinden belli olan zavallý fakir kadýn; eski püskü giysilere sýmsýký sarýp sarmaladýðý bebeðini bir aðacýn altýna itina ile býrakmýþ...Akþam karanlýðýna kadar çalýþýp odun toplamýþ...O kadar çok yorulmuþ ki; akþam karanlýðýyla bin bir zorlukla topladýðý odunlarý bin bir zahmetle sýrtýna yüklenmiþ ve o yorgunlukla bebeðini ormanda aðacýn altýnda unutup evine dönmüþ...Yorgunluktan oturduðu yerde uyuyup kalmýþ...Ancak; bir daha sabah ezanýyla uyanmýþ, beþikte bebeðini görmeyince, ormanda aðacýn altýnda unuttuðu dehþet ve üzüntüyle aklýna gelmiþ...Birden yüreði hýzla çarpmaya ve eli ayaðý birbirine dolanmaya baþlamýþ...Aklýna çok kötü þeyler geliyordu..."Ya ormanda yýrtýcý hayvanlara yem olmuþsa, ya aðlamaktan katýlýp kalmýþsa, ya ölmüþse?."
Ýki gözü iki çeþme Allah'a yalvarýp yakarýrken hemen büyük bir endiþe ve üzüntüyle ormana koþmaya baþlamýþ...Ormana yaklaþtýkça, ormanýn derinliklerinden gelen billur gibi tatlý naðmeli seslerle, þiir kadar güzel ninniler duymaya baþlamýþ...Hayret ve þaþkýnlýkla sesin geldiði yere yaklaþtýðýnda gözlerine inanamamýþ...Gördüðü manzara karþýsýnda adeta donup kalmýþ...
Bir de ne görsün!...Akþam eve dönerken bebeðini unuttuðu aðacýn altýnda; altýn iþlemeli, parýltýlý ipek kýyafetler giyinmiþ, sevimli mi sevimli, þirin mi þirin, dünya yüzünde görülmemiþ güzellik ve tatlýlýkta peri kýzlarý; aðacýn altýnda altýn iþlemeli bir beþik, altýn beþik içinde altýn iþlemeli parýltýlý ipek örtüler arasýnda, altýn iþlemeli parýltýlý ipek kýyafetleri giydirdikleri; güzel mis kokular sürdükleri biricik caný bebeðini yatýrmýþlar; uyutmak için hem sallýyorlar hem de güzel naðmelerle ninniler söylüyorlarmýþ...

“Eeee!...Eeee!...Eee!...Ninni de iyi kalpli, güzel yüzlü fakir kadýnýn güzel bebeði ninni;ninni de güzel huylu, kimsesiz fakir kadýnýn þirin yavrusu ninni; ninni güzel melek ninni; ninni de uyusun tatlý bebek ninni; ninni mis kokulu güzel yavrucuk ninni”

Kimsesiz fakir kadýn, bebeðine hiçbir þey olmadýðýný, peri kýzlar tarafýndan bakýlýp, kollandýðýný; ninnilerle uyutulduðunu görünce o kadar çok sevinmiþ o kadar çok mutlu olmuþ ki; bütün dünyalar sanki onun olmuþ...

Peri kýzlarý, yorgunluktan dolayý unuttuðu bebeðini almaya gelen kadýný gülümseyerek karþýlamýþlar ve bebeðini kadýncaðýza vermiþler...Kadýnýn istemeden bebeðini unuttuðunu bildiklerinden, bebeðe çok iyi bakmýþlar ve ormanda korkmamasýný saðlamýþlar...

Fakir kadýna gülümseyerek bebeðiyle birlikte ömürleri boyunca rahatça yaþamalarýna yetebilecek kadar altýn ve güzel ipek kýyafetler vermiþler...

Kadýn büyük bir mutluluk ve sevinçle peri kýzlarýna çok teþekkür etmiþ; bebeðini korumalarý için peri kýzlarýný görevlendiren Allah’a da çokça þükretmiþ...

Bir daha bebeðini unutmamaya söz verip, evine dönmüþ...

Evine altýn ve güzel kýyafetlerle döndüðünü gören, nasýl ve nerden bulduðunu soran meraklý komþusuna olanlarý bir bir anlatmýþ...Ýçin de bir kötülük olmadýðýndan olanlarý anlatmakta bir beis görmemiþ...Komþusunun da kendisi gibi küçük bir bebeði varmýþ...Fakir kadýný böyle zenginliðe kavuþtuðundan çok kýskanmýþ...Kadýn; kötü kalpli, kýskanç ve haris biriymiþ..”Ben de onun gibi zengin olabilirim, benim ne eksiðim var ki, yarýn sabah bende çalýþmaya gidince bebeðimi ormanda unutmuþ gibi yapýp eve döner, sonra da sabah hatýrlamýþým gibi gider bebeðimi alýrým...Benim bebeðimi de altýn beþiðe koyar, altýn iþlemeli örtülerde sallarlar..bana da altýn ve güzel kýyafetler verirler, ben de komþu gibi zengin olurum” diye sinsi sinsi düþünmeye ve planlar yapmaya baþlamýþ...
Düþündüðü ve planladýðý gibi de yapmýþ...Sabah ormana gidip çalýþýr gibi yapmýþ, bebeðini de sanki ormanda unutmuþ gibi yapýp eve dönmüþ...Sabahý zengin olmanýn hayalleriyle büyük bir heyecanla beklemiþ...

Sabah olur olmaz büyük bir heyecan ve sabýrsýzlýkla ormana koþmuþ..Büyük bir sevinç ve umutla bebeðini býraktýðý aðacýn altýna geldiðinde; bir den gördükleriyle neye uðradýðýný þaþýrmýþ...

Bebeðini altýn iþlemeli salýncakta, altýn iþlemeli güzel, hoþ kokulu örtüler arasýnda bulacaðýnýn hayalini kurarken; gördükleri ve duyduklarý karþýsýnda büyük bir hayal kýrýklýðýna uðramýþ...

Peri kýzlar; bu defa kýrýk dökük kötü bir salýncakta, pis ve paçavralar arasýnda, yýrtýk pýrtýk paçavralara sardýklarý bebeði hem sallýyorlar hem de ninni söylüyorlarmýþ...

“Eee!..Eeee!..Eeee!... Ninni de kötü kalpli, çirkin kadýnýn, çirkin bebeði ninni; ninni de bezi b...lu bebekte ninni; ninni de pis kokulu kadýnýn pis kokan bebeði ninni; Ninni de haris, kýskanç, sinsi niyetli kadýnýn bebeði ninni...” velhasýl, hiç de güzel ninniler söylemiyorlarmýþ...Kadýna bebeðini vermiþler ve hiçbir þey vermeden ortadan kaybolmuþlar...
Kadýn umduðunu bulamamýþ ve bin piþman bebeðini kucaklamýþ ve kös kös evine dönmüþ...Komþusuna duyduðu kýskançlýk, çekememezlik ve kötü düþüncelerinin karþýlýðý olarak hayatýnýn sonuna kadar, yoksul ve hakir bir þekilde yaþamaya mahkum olmuþ...