insan olmak zormuş dostum     
sevmek tüm kötülükleriyle dünyayı     
gerektiğinde de kötüleşmek     
artık o eski adam olamayacağını     
gözlerinin umut ışıkları saçamayacağını     
kalbinin taşlaşacağını bile bile     
inadına kötüleşmek     
sevememek doya doya     
aşık olamamak     
aşk      
ah aşk     
karanlık dünyanda açan çiçek     
zifte bulaşmadan çarpan     
bir küçük kalp senin için
gözlerinde umut, sevinç ve sen
yani kaybettiğin herşey
yıkabilirken tüm tabuları aşk için
kavuşabilirken sevdaya ve kendine
bilerek aslında kuşlar gibi özgür olduğunu
geçmiş günahlarından korkup
karanlık dehlizleri seçmek bir ömür boyu
ve insanım diyebilmek ondan sonra
pişkince yaşamak değil
yaşayabilmeye çalışmak
insan olmak zormuş dostum
zor...