Hiç tak ettiği oldu mu canınıza birşeylerin?
Kendinizi şu şehirden, ya da dünyadan hatta evrenden dışarı atmak istediğiniz, yapayalnız hissettiğiniz benliğinizi kimsesiz bir sokak kedisi gibi? Ya da izbe bir parkın bankında çişeleyen bir yağmurun altında geceyi geçirmek istediniz mi? Hayatı hergün değişen ve karmaşıklaşan dertler yumağı olarak gördüğünüz, sabahlara kadar gözünüzü hiç kırpmadan efkarlı ve çaresiz bir vefasızı düşündüğünüz? Ahh keşke diye umutsuzca iç çektiğiniz? Sonra ağladığınız yorulana kadar biteviye... Kahrolası aşk masalını bir kalemde silmek istediğiniz oldu mu?
Her geçen gün biraz daha umudunuz kırıldı mı yarınları düşünürken bir başınıza? Sonra bir dost aradınız mı hep sadık, güvenilir ve samimi...
Uzaklara bakıpta derin derin daldınız mı mutsuz ve umutsuzca?
Uçan kuşlara imrendiniz mi ne kadar özgür temiz ve saflar diye...
Geçmiş günler canlandığınızda gözünüzde neden diye sordunuz mu hiç kendinize?
Şimdi için kaygılandınız mı?
Ve gelecek içinse satmışım anasını deyipte boşverdiniz mi herşeye?
Sizi bilmem ama ben bunların hepsini yaptım, anlayacağınız hayatı denedim ama olmadı olamadı... Gönlümdeki öksüz çiçeği büyütemedim soldu gitti, ruhumdaki mistik melodi susutu bitti.
Açıkçası ben beceremedim galiba umarsızca yaşamayı...
Mutluluğu bir çocuğun gözlerinde aramayı bilemedim kuşların cıvıltısında ki ı,o dinmez çoşkuyu duyamadım
Korkarım ben hiç kimseyi ölümüne sevmedim sevemedim. O yüreği görmedim kendimde kahretsin göremedim.
Önemli değil nasılsa bunların artık hiçbiri.
Biraz sonra dinecek bu feryatların hepsi hayatını bitirecek bu şanssız bahtsız kişi.
Yalan dünya sonsuza dek ELVEDA...