İsyanım Sanadır Bahriyeli
Farkettim de parmaklarımın üzerinden tren geçmemiş benim. Ama eskisi gibi zevk alıyor muyum işte o tartışılır.
     Öyle çok uzun zaman olmadı daha , hatta zamanında çok önemsenmediği zamanlarda ansızın karşımda buldum seni. Ben severdim çocuk olmayı, sense korkardın bendeki çocuğun hiç büyümeyeceğinden. Bak artık büyüdü o çocuk. Ama keşke keşke hep çocuk kalabilseydim. Kayıtsız olabilseydim keşke ve tüm keşkeler bir yana al işte bir keşke daha sana … Keşke uzakta da olsan bir yerlerde nefes aldığını , her yeni doğan güneşe perdeni açtığını, çayından aldığın bir yudumun bile seni bana getirdiğini bilebilseydim keşke. Hep demez miydin keşkelerden uzak bir yaşam sürmeli insan. Ama olmuyor işte , yapamıyoruz. Bir düşün be dostum , iyikiler ne kadar yer alabiliyor ki yaşamımızda.
     Haklısın, bende farkındayım. Ben özgürlüğü seviyorum, noktalama işaretleri sınır koymamalı bana yada ben istediğimi kullanabilmeliyim derdim. Nasıl kızardın bana. Bak büyüdük işte.
     Biraz buraları anlatayım, geçmişi yad edelim ne dersin? Bulutlar mor burada; rüzgarsa bir o kadar acımasız, vuruyor zamansız; gök yeşil, yer mavi; ya mavi o da seni aldığından beri bembeyaz; bense senden sonra … Boşver kelimeler yetmez bıraktığın enkazı anlatmaya. Sarkık pencere önündeki ürkek kedi yok artık.
     Yeter tamam kızma artık ama unutma bu kadar çabuk dirilemez yaşayan ölüler. Şunu unutma canımcığım; verdiğim sözü tutuyorum. Her güçlükte daha çok sarılıyorum hayat denen canavarın yakasına.
     Hasrettin maviye. Al işte özlem gider şimdi doyasıya. Haydi bahriyeli tüm maviler senin artık, çoktan açtın zaten yelkeni.
     Bir zamanlar mavi olan dünyam karadır şimdi. Duyuyor musun bahriyeli duyuyor musun bu haykırışları ? Senin dostun mavi, benim düşmanımdır.