Aynı paslı makasa bakardı yüzümüz.
Kesmezdi bilirdik.
Ama yinede inatla uğraşırdık.
Bir yanımız geçip giderdi,
bir yanımız durur.
Aynıydık.
Bir elmanın iki yarısı gibi.
Ne bir eksik ne bir fazla.

Kadındım;
Hassas, şevkatli ve duygusal.
Erkektin; Sahiplenici, kıskanç ve güvenilir.

Adım adım yakardın.
Adım adım aşk, tutku ve gerçek.
Belki gelmek isterdik aynı şehre.
Aynı sokağa ve aynı göyüzüne.
Ve belki birgün gitmeliydik
ait olduğumuz yere.

Sancılarımız tuttu.
Soğuduk.
Sıkıldık ve artık sırtımızı döndük
heyecanlara, tutkulara ve aşka.
Yabancılaştı o iki insan.
Aynıydık oysa.
Oysa gerçekti bitişler.

Yinede giderken bile dürüsttük.
Yalansız bir veda işte.
Resimler verildi.
Küçük hatıralar dizildi masaya.
Son cümleler. Klasiik ve azıcık acıtan.
Bir sonun başlangıcı...
"görüşürüz,kendine dikkat et" .

Oyun biter.
Perde kapanır.
Seyirciler dağılır.
Bir gerçek daha yaşanır.