Diz boyu karda eski ayakkabýlar üzerine giyilen siyah naylon poþetler,yasak korular,çam rengi üniformalý ormancýlardudaklarýnda tuhaf bir ýslýk...25 inatçý keçi bana emanet ben Allah'a...8 dað dolaþtýk nefesimizle buharlaþan patikalarda,hiç ses yok.çan sesi yasak.yüreðimde melodram,çýkýnýmda cevizli çöyrek...Hayaller kurdum büyük kadýn olacaktým.Kara sevdiðimin adýný nakþettim sonra traktör lastiði yaptým ayak izlerimle kar buza dönüþtü buzdan yataðým oldu ve ben 25 cücemi kaybettim.babam boðazýma kadar kara gömdü beni,köpekler baþucumda nöbet tuttular.Saçýmdan çekti çýkardý beni annem.Üþüdüm...Sonra hayallerimi yaktým babamý kaynattým kazanda.Hayat ellerini cebine sokmuþ karþýdan gülmekte.Ne muhteþem bir sahne...Tüm vücudu eridi lakin gözleri hala gözlerimde küfretmekte...Yalan dahi olsa söyleseydi beni sevdiðini söndürecektim hayallerimi yani umudumun ekmeðini,herþeyimi...Meðer nefret edecek kadar çok sevmiþim...