ï¿½zEdebiyat - Emre DOï¿½RU - Gï¿½ï¿½men Gï¿½vercinler

GÖÇMEN GÜVERCÝNLER

Bir gurup göçmen güvercin,kýtalarý ve denizleri aþarak yorucu bir yolculuktan sonra, yazý geçirebilecekleri sýcak yerlere gelmiþlerdi.Ýlk iþ olarak geçen yýllardan kalan yuvalarýný onarmýþlar, yeni yavrular büyütmek üzere anne güvercinler yumurtlamýþlar ve kuluçkaya yatmýþlardý.
Grubun diðer anne ve baba güvercinleri gibi, Anne Gökçe ve Baba Bozca Güvercin için zor bir dönem baþlamýþtý. Yavrularýn yumurtadan çýkabilmeleri için, annenin ve babanýn sýrayla kuluçkaya yatmalarý gerekiyordu.
Her ikisi de bu iþi yorgunluklarýný hiç belli etmeden,birbirlerine gayretlerini artýrýcý güzel sözler söyleyerek, büyük bir fedakarlýkla yapýyorlardý.
Kuluçka döneminin sonunda dört tane saðlýklý yavrularý olmuþtu. Anne ve baba artýk yuvadan beraber uçuyorlar, hem kendileri hem de yavrularý için yiyecek topluyorlardý.
Aradan zaman geçtikçe yavrular büyüyor, yemek ihtiyaçlarý daha da artýyordu. Anne ve baba güvercin daha fazla yiyecek toplamak zorunda kalýyorlar, bu da onlar için gerçekten de yorucu oluyordu. Neredeyse hiç dinlenmiyorlar, hatta kendi yiyeceklerini bile yavrularýyla paylaþýyorlardý.
Yavru kuþlarýn ilk yumurtadan çýkanýna Öncü;ikincisine iþtahlý ve kilolu olduðu için Tombiþ, üçüncüsüne ise çok sabýrsýz olduðundan Aceleci, dördüncüsüne de diðer kardeþlerini çok kýskandýðýndan Kýskanç adýný koymuþlardý.
Bir kaç hafta sonra, yavrularýn bütün tüyleri çýkmýþ daha da büyümüþler artýk uçma çalýþmalarýna anne ve babalarýnýn gözetiminde baþlamýþlardý.Ancak Tombiþ, her eðitimde mýzýkçýlýk yapýyor, “korkuyorum, uçmak istemiyorum”, diye aðlýyor zorla ikna ediyorlar o da oflaya puflaya en yakýn dala kadar uçuyor sonra da “çok yoruldum” diyerek hemen yuvaya geri dönüyordu.
Aceleci ise kaþla göz arasý kayboluyor, hep uzaklara daha uzaklara gitmek istiyordu. Kýskanç ise anne ve babasýnýn hep Tombiþ ve Aceleci ile ilgilenip konuþtuklarýný, (hiç sorun çýkarmayan) Öncü’yü hep takdir ettiklerini, kendisini ise hiç sevmediklerini söyleyip duruyordu.
Anne baba güvercin, yavrularýnýn bu þekilde hep sorun çýkarmalarýna üzülüyor, ama büyük bir sabýr ve sevgiyle yavrularýný yetiþtirmek için didinip duruyorlardý.
Anne ve baba güvercin, yavrularýn kendileri yokken yuvadan izinsiz ayrýlmalarýný kesin bir þekilde yasaklamýþlar, dýþarýnýn çok tehlikeli olduðunu söylemiþlerdi.
Yuvada yalnýz olduklarý bir sýrada Aceleci, “ben uçmak istiyorum”dedi.Öncü anne ve babalarýnýn uyarýlarýný hatýrlattýysa da Aceleci,“biz artýk büyüdük, hem fazla uzaða da gitmeyeceðim” diye diretti.Tombiþ, çok acýktýðýný söyleyerek bu fikre karþý çýktý. Kýskanç ise “ben hepinizden daha güzel uçuyorum” diyerek kendisinin de geleceðini belirtti.Öncü bu davranýþlarýnýn yanlýþlýðýný ikisine de anlattýysa da ikna edemedi. Ama kardeþlerinin baþlarýna bir þey gelmesinden korkarak o da Aceleci ve Kýskanç’a katýldý.Yuvadan ayrýlmadan Tombiþ’e durumu anne ve babalarýna anlatmasýný, kardeþlerini en kýsa süre de yuvaya geri getirmeye çalýþacaðýný söyledi.
Engin gökyüzüne kanat çýrptýlar. Ýlk heyecanla uçtular uçtular.Bir aðacýn dallarýna konarak bir müddet dinlendiler.Öncü’nün bütün uyarýlarna kulak týkadýlar. Çok ýsrar edince de korkuyorsa onun geri dönebileceðini söylediler.Çaresiz onlara uymak zorunda kaldý.
Tekrar uçmaya baþladýlar yuvalarýndan ne kadar uzaklaþtýklarýnýn farkýnda bile deðildiler.Öncü’nün büyük bir aðaca kondular.
Tam geri dönmek için uçuþa geçecekleri sýrada üçü de acý bir sesle irkildiler. Kocaman bir kuþ küçük bir kuþu kovalýyordu. Baþtan oyun zannettiler.Ama bunun bir oyun olmadýðýný
2
az sonra anladýlar. Çünkü bu avlanmaya çýkan kocaman bir kartaldý. Küçük kuþu yakalayýnca parçalayarak yemeye baþlamýþtý.
Korkudan tir tir titremeye,hiç ses çýkarmadan birbirlerine sokulup için için aðlamaya baþladýlar.Yerlerinde donup kalmýþlar,ne yapacaklarýný þaþýrmýþlardý.
Aradan henüz bir saat geçmiþti ki, bu defa da yerden acý bir feryat duydular.Gözlerine inanamýyorlardý;kocaman bir yýlan,ufacýk bir fareye dolanmýþ,onu yutmaya çalýþýyordu.
Bir an için ölecekelrini zannettiler.Öncü’nün uyarýsýyla sakinleþmeye çalýþtýlar.Korkudan ve telaþtan zamaný unutmuþlardý.Öncü artýk geriye dönmek için yarýný beklemeleri gerektiðini, çünkü birazdan havanýn kararacaðýný söyleyince kardeþlerinin korkusu biraz daha arttý.
Evlerinden uzak, annesiz,babasýz geceyi nasýl geçireceklerini düþünmeye baþladýlar.. .
Abileri, eðer kendisini dinlemiþ olsalar,ane ve babalarýnýn uyarýlarýný dikkate almýþ olsalardý bunlarýn hiç birisinin baþlarýna gelmeyeceðini ,bundan sonra kararlarý beraber almalarý gerektiðini, anlaþmazlýk olursa, yuvaya dönünceye kadar sorumluluðun kendisinde olacaðýný söyledi.Aceleci ve Kýskanc’ýn itiraz edecek halleri kalmamýþtý.Korkudan göz bebekleri büyümüþ,”abi ne olur bizi bu durumdan kurtar,bir daha anne ve babamýzýn sözünden hiç çýkmayacaðýz”diye aðlaþýyorlardý.
Öncü,size ilk teklifim, geceyi geçirmek için sýk dallý ve yapraklý bir aðaca geçip birbirimizden hiç ayrýlmamak.Ayrýca,bu gece nöbetleþe uyuyacaðýz.Ýlk nöbet benim.”
Kýskanç;”Geceleri uyanýnca annemden yada babamdan birini hep uyanýk görürdüm.Demek onlar, bizim için nöbetleþe uyuyorlardý ha” diyerek tekrar aðlamaya baþladý.
Aceleci içli ve aðlamaklý bir þekilde “Ne kadar da özverililermiþ,ne kadar da bizleri ço seviyorlarmýþ, bir daha onlarý hiç üzmeyeceðim” dedi.
O gece ne Kýskanç,ne de Aceleci uyanmadý. Öncü onlarý uyandýrdýðýnda güneþ çoktan yükselmiþti.
“Abi hani sýrayla uyuyacaktýk? Neden bizi uyandýrmadýn”?dedi her ikisi birden.
Öncü-O kadar güzel uyuyordunuz ki, kýyamadým.Hem bakýn, size yiyecek bir þeyler de buldum.
Aceleci ve Kýskanç.-Bundan sonra seni de hiç üzmeyeceðiz.Anne ve babamýzýn olmadýðý zamanlarda senin sözünden çýkmayacaðýz Ne olur bizi affet.Senin de baþýný belaya soktuk.
Öncü.-Artýk bunlar geri de kaldý.Þimdi þu bitki tohumlarýný yiyin,güçlü olmamýz lazým.
Yuvamýza doðru aðaçtan aðaca teker teker uçacaðýz.Birimiz tehlikeye düþünce diðerlerimiz ona yardým edeceðiz.
Bu yöntemle çok fazla yol alamýyorlardý.Yuvalarýndan bu kadar uzaklaþmýþ olabileceklerini düþünememiþlerdi.
Öðleye kadar bu þekilde ilerlediler.Bir aðacýn dallarýnda dinlenmeye baþladýlar.Ayrýca yine acýkmýþlardý.
Tam uçmak için yeniden harekete geçecekleri sýrada yukarýda dünkü o büyük kuþun dolaþtýðýný gördüler.Öncü;- bizi gördü her halde? Hemen bir araya toplanalým.Saldýrýrsa hepimiz bir tarafa uçuþalým.Bir müddet beklediler fakat Kartal ne saldýrýya geçiyor,ne de tepelerinden ayrýlýyordu.
Anne ve baba güvercin yuvaya dönüp durumu Tombiþ’ten öðrenince üzüntüye ve korkuya kapýldýlar, bir müddet ne yapabileceklerini düþündüler.Baba - Ben liderimize haber vereyim hepimizin en tecrübeli ve en bilgilisi o.Anne – ben de komþularýmýza haber veriyim,Tombiþ sen de sakýn yuvadan ayrýlma.Kardeþlerin gelirse,onlarý karþýla.Tombiþ – anneciðim,kardeþlerime ne olmuþ olabilirki, neden bu kadar telaþlýsýnýz?Anne, Tombiþ’e sarýlarak, korkma ! “onlara bir þey olmaz”diye teselli verirken bir taraftan da göz yaþlarýný göstermemeye çalýþýyordu.
Biraz sonra olaydan bütün güvercinlerin haberi olmuþ, hepsi büyük bir telaþla etrafta yavrularý aramaya baþlamýþlardý.
Lider güvercin.- Bu gün bir þey yapamayýz.Hava kararmak üzere, yarýn en tecrübeli,en güçlü ve en bilgelerimizden bir gurup kurar onlarý aramaya çýkarýz.
Sabaha kadar anne ve baba güvercin hiç uyumamýþlar sabahleyin erkenden liderlerinin önderliðinde ki gruba katýlarak yavrularýný aramaya çýkmýþlardý. .
Lider güvercin.-Dört grupta doðu batý güney ve kuzeye ayrýlacaðýz. Zor bir görev olacak, hepimiz çok dikkatli olacaðýz, kimse gurubundan fazla uzaklaþmasýn, hava kararmadan inþallah onlarý buluruz,çok fazla uzaða gitmiþ olamazlar.
Öncü.-Daha fazla bekleyemeyiz,hepimiz þu aðaca doðru hýzla uçalým,saldýrýrsa,onun iyice yaklaþmasýný bekleyelim ve hemen ayrýlarak onu þaþýrtalým.En sýk dallý aðaçta tekrar toplanalým.
Hep beraber uçuþa geçtiler.Fazla geçmeden Kartalýn kendilerine doðru hýzla alçaldýðýný bir, füze gibi üstlerine doðru geldiðini gördüler.
Öncü.-Ýyice yaklaþmasýný bekleyelim. yere yakýn uçalým.Ben,“þimdi!”deyince hepimiz birden daðýlalým.
Kartal,o kadar hýzlý geliyordu ki üçü de korkudan ölmek üzereydiler. Öncü’nün þimdi! sesiyle irkilip hepsi bir tarafa son güçleriyle kanat çýrptýlar .
Kartal bu ani manevra karþýsýnda kendini toparlayamadan son sürat yere çakýldý.
Öncü -Çabuk buraya, diyerek kardeþlerini sýk dallý bir aðaca çaðýrdý.
Lider güvercin, uzaktan gökyüzünde saldýrýya hazýrlanan kartalý görmüþ ve inþallah hedef bizim çocuklar deðildir, diyerek gurubunu o tarafa yönlendirmiþti.Hemen kartalýn dikkatini çekmeden onun neye saldýracaðýný görmek için alçalmýþlar ve aðaçlara saklanýp etrafý gözetlemeye baþlamýþlardý.
Çok geçmeden yavrular hep birden uçmaya baþlayýp kartal da saldýrýya geçince,onlar da hep birden havalanmýþlar, kartalýn dikkatini daðýtmaya çalýþmýþlardý.Fakat kartal hedefe öyle kilitlemiþti ki, bu hareketlenmeyi fazla dikkate almamýþtý.Yavrular ise korkudan bu hareketlenmeyi hiç görmemiþlerdi.
Anne baba güvercin de liderlerinin gurubunda idiler.Kartalýn yavrularýna saldýrdýðýný görünce yürekleri aðýzlarýna gelmiþti.Bir an onlarý kaybedeceklerini düþünmüþlerdi.Bütün hayatlarý gözlerinin önünden geçmiþ,yumurtadan çýkýþlarý,kýrmýzý gagalarýný açýp çýðlýk çýðlýða yiyecek istemeleri,tüylenmeleri,büyümeleri,Öncü’nün anlayýþlýlýðýný,Tombiþ’in tembelliðini Aceleci’nin meraklý halini,Kýskanc’ýn bitip tükenmez sýzlanmalarýný bile ne kadar sevdiklerini fark etmiþlerdi.
Kendilerine gelir gelmez- yavrularým diyerek aðaca doðru hýzla uçtular. Bir anda anne ve babalarýnýn seslerini duyan yavrular,sevinç gözyaþlarýyla onlara sarýlmýþlar,”bizi affedin, çok korktuk.Bir daha sizin sözünüzden hiç çýkmayacaðýz anneciðim, babacýðým” diyorlardý.
Hep beraber büyük bir sevinçle yuvalarýna geri döndüler.
Yavrular artýk anne ve babalarýnýn sözlerini daha çok dinliyorlardý.Bu hepsi için iyi bir ders olmuþtu.Yalnýz Tombiþ hala tembelliðine devam ediyor, hep yiyip içip yatýyor, gününün büyük bir kýsmýný uyuyarak geçiriyordu.
Anne ve baba güvercin,bir gün çocuklarýný karþýlarýna alýp;
-Çocuklar, zaman çok hýzlý geçiyor,bundan sonra yiyecek toplamaya beraber gideceðiz. Göç vakti geliyor,önümüzde tahmin edemeyeceðiniz kadar uzun bir yol var.Kanatlarýnýzýn daha çok güçlenmesi lazým.
Tombiþ hemen buna itiraz etti. “Biz daha küçüðüz,uzun yola nasýl dayanýrýz.Hem ben uzaklara uçup yiyecek falan toplayamam, siz bana da toplar getirirsiniz deðimli sevgili babacýðým”? dedi.
Baba ve anne ne yapsalar Tombiþ’i ikna edemiyorlardý.
Diðerleri hele Aceleci, kardeþinin bu haline fazlasýyla öfkeleniyordu.- Sen ne kadar da tembelsin.Bu kadar fazla yersen olacaðý bu” diyordu. Tombiþ söylenenlere hiç aldýrmadan kývrýlýp uyumaya baþlamýþtý bile.
Sonraki günler de de Tombiþ’i ikna edemediler. Kesin kafasýna koymuþtu Tombiþ, diðer güvercinlerden de dinlediði göç yolculuðu gözünü fena halde korkutmuþtu.
“Kýþý burada geçireceðim,o zamana kadar biraz daha güçlenirim.Kendi yiyeceðimi toplar aðacýn gövdesindeki kovuða yýðarým.Hem orasý daha sýcak olur,kýþý orada geçiririm”. diyordu.

Anne baba güvercin bu konu da liderlerinden yardým almaya karar verdiler.
Durumu öðrenen Lider yuvaya baþka bir güvercinle geldi. Tombiþ’in bu tutumu güvercinler için önemli bir sorun haline gelmiþti.Bir çok güvercin belki bizim de bir yardýmýmýz olur diye Yuvanýn etrafýna toplanmýþlardý.
Lider Tombiþ’e dönerek.–Bak yavrum,kurallara uymayýnca kardeþlerinin baþlarýna neler geldiðini gördün.Az kalsýn bunu canlarýyla ödüyorlardý.Þimdi senin kararýn onlarýnkinden çok daha kötü.Bu yaþamla ölüm arasýnda bir seçim.Çünkü yaratýcý bu evrene,varlýðýn ve yaþamýn devam etmesi için deðiþmez fiziksel,biyolojik ve toplumsal yasalar koymuþtur.Bunlarýn bir kýsmýna zaten zorunlu olarak uyuyoruz.Yemek,su içmek,solumak,uçabilmek için kanat çýrpmak gibi.Ayrýca her canlý için deðiþebilen topumsal kurallar da vardýr.Mesela biz soðuða dayanýksýz canlýlarýz.yaþamýmýzý sürdürebilmek için yazý kuzeyde,yani buralarda,kýþý ise güneyde geçirmek zorundayýz. Bak bu amcan bir kýþý buralar da geçirmek zorunda kaldý.Baþýna neler geldi anlatsýn da dinle.
Tombiþ.- iþte o kýþý buralarda geçirmiþ,eðer o baþarabildiyse ben de baþarabilirim
O ana kadar hiç konuþmayan Lider’le beraber gelen güvercin, Sað kanadýný açarak, “bak küçük bey,bu yarayý görüyor musun?”. Bütün yavrular hayretler içinde kalmýþtý.Bu yaþlý güvercinin kanadýnýn altýnda kocaman bir yara izi vardý.
Yaþlý Güvercin.-Bundan yýllar önce yine buralarda yazý geçirmiþ, üç tane yavrum olmuþtu. Onlarý büyütmüþ, göç vakti gelmiþti. Büyük bir heyecanla yol çýktýk. Henüz havalanmýþtýk ki bir patlamayla irkilmiþ, korkuyla etrafa daðýlmýþtýk. Fakat ben bütün gücümü harcamama raðmen sað kanadýmý hareket ettiremiyor, hem de caným son derece yanýyordu. Vurulmuþtum ýlýk bir þey vücuduma akýyordu .Ava çýkan insanlar bize tüfekle ateþ etmiþlerdi. Dengemi kaybettim. Hýzla aþaðýya düþmeye baþladým. Arkadaþlarým da hiçbir þey yapamýyorlardý. Çünkü insanlar hala ateþ etmeye devam ediyorlardý. Onlar da vurulabilirlerdi. Bütün gücümü topladým öbür kanadýmla kendimi bir çalýlýða zorla attým. Çok geçmeden insanlar beni köpeklerinin de yardýmýyla buldular. Birisi beni alýp-“bu günlük kýsmet buymuþ bayaðý da etliymiþ” diye diðerlerine hava atýyordu.. Ben acýdan kývranýyor, bir taraftan da insanlarýn, nasýl bu kadar acýmasýz olabileceklerini anlamaya çalýþýyordum. Bundan sonrasýný hatýrlamýyorum bayýlmýþým.
Bütün güvercinler bildikleri bu olayý sanki yeniden kendileri de yaþýyormuþ gibi büyük bir dikkatle dinliyorlar, yavrular ise korku içinde annelerine sokuluyorlardý.
Gözlerimi açtýðýmda bir evdeydim Ben çýrpýnýnca küçük bir çocuk;“dedeee bu güvercin yaþýyoor yaþýyor!” diye baðýrdý.
Beni vuran adam bana doðru yönelince artýk sonumun geldiðini düþünmeye baþladým.Artýk iyice halsiz düþmüþtüm.Baþýma gelecekleri beklemeye baþladým.Gözümün önüne yavrularým geldi. Onlar bensiz ne yapacaklar diye aðlamaya baþladým.
Koltukta oturan yaþlý adam - oðlum ne istiyorsun bu zavallýdan, onlar da bizim gibi birer canlý. Nasýl acýmadan vurdun.”Acýmayana acýnmaz”derler. Rahat býrak onu .
Yanýma geldi, canýmý yakmamaya çalýþarak kanadýmý açtý.”Bana çabuk oksijenli su ve temiz bez verin!”diye baðýrdý.
Elindeki sudan yarama dökünce caným yine yandý. Korkma küçük kuþ, bu canýný yakacak ama yaraný iyi edebilmemiz için buna ihtiyacýmýz var. Büyük bir þefkatle yaramý sardý. Küçük bir kutunun için yatýrýp önüme su ve yiyecek koydular .
Yaramýn iyileþmesi epey uzun sürmüþtü. Bu süre zarfýnda çocuk ve dedesi bana büyük bir itinayla baktýlar.Bir haftadan daha uzun bir süre yaramý her gün temizleyip tekrar sardýlar.
Onlarda kaldýðým sürece beni vuran adam bazý aralýklarla avladýðý hayvanlarý eve getirir, yaþlý adamýn bunu yapmamasýný söylemesine raðmen o bundan hiç vazgeçmezdi.
Bana da bazen dönüp “kýzýmla dedesine dua et. Onlar olmasa seni de þimdiye çoktan yemiþtim” der, ben korkudan ve çaresizlikten gözlerimi kapatýr, bu adamýn neden böyle davrandýðýný çözmeye çalýþýrdým. Halbuki biz insanlara hiçbir kötülük yapmýyorduk.Hatta görünüþleri itibarýyla en çok insanlara hayrandýk. Onlar her halleriyle biz ve diðer hayvanlardan çok farklý yaratýlmýþlardý. Bize garip gelse de giyiniyorlar, acayip binalar,çeþitli alet ve araçlar icat ediyorlar, hatta bir çok iþlerinde de hayvanlardan faydalanýyorlar.
Yaram tamamen iyileþmiþ, evin içersinde adamýn olmadýðý zamanlar uçmaya baþlamýþtým.Küçük kýz, benimle oynamaya bayýlýyor,bazen de farkýnda olmadan canýmý yakýyordu.
Her defasýnda yaþlý adam “ kýzým, sakýn canýný yakma bu güvercin bu kýþ bizim Tanrý misafirimiz.Ona iyi davran” der,beni eline alýp, öper ve okþardý.
Bir gün adam eve öfkeli döndü. Bana ateþ ettiði tüfek elindeydi.“nerede bu hayvanlar,hepsi nereye gitti?bir tane bile avlayamadým yorgunluktan ölüyorum” diye söyleniyordu.
Dede-“Oðlum onlar bu dünyanýn ziynetleri. Bu kadar acýmasýz olma. Hepsi bize emanet. Öldürmek yerine yaþatmaya çalýþmalýyýz. Zaten bir çoðunun neslini tükettik .Çevreyi kirlettik. Hem onlara hem kendimize bu dünyayý yaþanmaz hale getiriyoruz. Senin gibi sorumsuz davrananlar yüzünden doðal hayat hýzla yok oluyor, böyle giderse yakýnda ne öten bir kuþ ne kirlenmedik deniz, nehir ne bitki ne de hayvan kalacak. Oðlum, gel ne olur bu kadar duyarsýz ve acýmasýz olma. Onlarýn yok olmasý bizim de yok olmamýz demek.
Adam her defasýnda babasýnýn uyarýlarýný karþýlýk vermeden dinlerdi. Ama sýrf zevki uðruna avlanmaktan vazgeçmiyordu.
Kýþýn çýkmasýna az kalmýþtý.Karlar yavaþ yavaþ eriyor, hava da gittikçe ýsýnýyordu.
Bir sabah evde bir telaþ vardý.Yaþlý adam hastalanmýþ,hastane dedikleri bir yere götürmeye hazýrlanýyorlardý.
Yanýma oðlu ve gelininin yarýmýyla zorla gelerek beni avucuna aldý. Artýk buna itiraz etmiyordum. Bir müddet beni okþadý. Aðlýyordu.” Sevgili güvercin, gidip gelmemek, gelip te bulmamak var .Senden, oðlum ve bütün insanlar adýna özür diliyorum. Ne olur bizleri affet. Keþke seni emanet edebileceðim birini bulabilsem .Hastaneye seni de götürsem almazlar.. Evde de býrakamam,oðluma hiç güvenmiyorum. Artýk bahar çok yakýn, az bir sýkýntýyla ilkbaharda arkadaþlarýn dönünce onlara kavuþursun. Haydi yolun açýk olsun” diyerek pencereyi açtý ve beni boþluða býraktý.

Bir müddet pencerenin önünde kanat çýrpýp bu yaþlý adama ve kýzýna büyük bir minnetle baktým. Keþke bütün insanlar böyle olsa diye iç geçirdim. Ben gök yüzüne doðru yükselirken onlar da bana arkamdan el sallýyorlardý.
Doðruca yuvamýn olduðu yere uçtum. Havalar henüz tam ýsýnmamýþtý.Bazý geceler soðuktan donacaðýmý zannettim.Günlerce aç kaldým. Ama Allah’ýn yardýmýyla bahara ulaþmayý baþardým.
Bütün yavrular annelerinin kanatlarýnýn altýna saklanmýþ yerlerinde hiç nefes almadan anlatýlanlarý dinliyorlardý. Olayý önceden bilenler bile göz yaþlarýna hakim olamýyordu. Uzun süren bir sessizlik oldu.
Lider.-Anladýn mý þimdi Tombiþ Bey, ýsrarýmýzýn nedenini ?
Liderin bu sözü bir bomba gibi düþtü. Bütün güvercinler irkildi. Tobiþ’se kendinden beklenmeyen bir çeviklikle sýçradý. Birden adýnýn söylenmesi onda þok etkisi yapmýþ, az daha dengesini kaybedip aþaðýya düþüyordu. Onun bu hali bütün güvercinleri güldürmeye yetmiþti.
Kekeleyerek “a a an anladým efendim” dedi alçak bir sesle.
Lider.-Tombiþ, bayaðý kilo almýþsýn uzun yolculuk için hemen zayýflaman lazým. Bundan sonra yemeðini azaltacak, yiyeceðini kendin toplayacak ve diðer kardeþlerinden iki kat daha fazla uçuþ eðitimi yapacaksýn, anlaþýldý mý?
Tombiþ’te itiraz edecek hal kalmamýþtý.Yine kýsýk bir sesle,”evet efendim” dedi.
Önder’in aklý insanlarda kalmýþtý. Bu güne kadar onlarý hiç görmemiþti.Merakla sordu;
-Anne, bu insan kim, neye benziyor, nasýl biri ?Anne,Lider güvercine ;
-Ýçimizde en bilge sensin,bize ve yavrulara insanlarý anlatýr mýsýn”?
Lider-Atalarýmýzdan bize ulaþan bilgilere göre, önceleri bu dünyada sadece bitkiler ve hayvanlar yaþarmýþ, insan henüz yokken bütün doða çok daha güzelmiþ. Her taraf yemyeþil, bütün akarsular, gökyüzü ve denizler tertemiz, bütün canlýlara yetecek kadar yiyecek,bütün hayvanlarýn koþup oynayacaklarý alanlar, barýnabilecekleri ormanlar, bütün balýklarýn neþe içersinde yüzebilecekleri tertemiz denizler,göller ve nehirler varmýþ.
Derken günün birinde yer yüzünde insan belirmiþ ,önceleri diðer canlýlar bunu fazla önemsememiþler.
Fakat insanlar çoðaldýkça ormanlarý kesip,yakýp, tarla açýp, evler, fabrikalar yapmaya, atýklarýyla da denizleri, gölleri ve havayý kirletmeye, kýsaca bütün çevreye zarar vermeye baþlamýþlar. Bundan daha fenasý, çeþitli sebeplerle birbirleriyle savaþýp hemcinslerini öldürmeye, bu savaþlarda kullandýklarý bir sürü öldürücü ve yakýcý maddelerle bütün canlýlarý zehirlemeye, yok etmeye baþlamýþlar.Ýnsanlar yüzünden bir çok hayvan ve bitkilerin soylarý tükenmiþ, bir çoðunun ise üyeleri o kadar azalmýþ ki, önümüzdeki birkaç senede yok olacaklarý söyleniyor. Ne yazýk bu canlý o kadar akýllý ve güçlü ki, hiçbir canlý onunla mücadele edemiyor.
Ýnsan ancak bir þeyi düþünemiyor, kendisinin de bir canlý olduðunu ve yaþamýný sürdürebilmek için yok ettiði ve kirlettiði her þeye muhtaç olduðunu. Kýsaca böyle giderse hem kendini hem de bu dünyayý yok edecek.
Kýskanç –Ama neden? Bu insanlar aptal mý?Biraz önce onlara canlýlarýn en akýllýlarý dedin. Akýllý olanlar bu þekilde davranýr mý?
Lider-Þüphesiz insanlarýn hepsi bu þekilde davranmýyor. Fakat,onlarýn bir kýsmý sadece kendi çýkarlarýný ve rahatlarýný düþündükleri için, bazen bilerek ,bazen de bilmeyerek hatalý davranýyorlar. Tek ümidimiz, onlarýn da hatalý davrananlarý Tombiþ gibi,uyarýcýlarýnýn sözlerini dinleyip hatalarýndan vazgeçmeleri.

Artýk göç zamaný gelip çatmýþtý. Bütün güvercinlere haber salýndý ,hepsi toplandý.Sayým yapýldý.Herkes gökyüzüne doðru kanat çýrptý.En önde Liderleri,onun arkasýnda V þeklinde iki sýra halinde yetiþkin ve güçlüler, her iki kolun arkasýnda ise,daha güçsüzler ve yavrular yer almýþlardý.
Aceleci sýrasýndan ayrýlýp annesinin yanýna kadar sokuldu;
-Anneciðim çok yavaþ uçuyoruz,en öne geçebilir miyim”?
Anne-Yavrucuðum yolumuz çok uzun, enerjini hemen tüketmemelisin,acele etme.
Bu esnada öbür tarafta da kýskanç belirmiþti.
-Anneciðim,neden bu þekilde hizalandýk? Bunun da bir nedeni var mý? Sýramýzdan çýkmayalým mý?
-Elbette yavrum.Öndeki güçlülerin kanat çýrpýþlarýndan oluþan hava akýmý,gerideki zayýflarýn ve yavrularýn uçuþunu kolaylaþtýrýr. Ayrýca en önde,göç yolunu bilen tecrübelilerimiz kýlavuzluk yapar.Her yorulan bir arkaya geçip dinlenir, yorulanlardan tekrar nöbeti devralýr.
Aceleci -Anneciðim ,bütün kalbimizle sizleri seviyoruz. Bir aile sahibi olmak ne güzel.
Kýskanç -Anneciðim, haklýymýþsýn , ben burada yorulmaya baþladým. Hadi kardeþim, biz yerimize geçelim.
Anne.– Yavrularým sakýn dediklerimi unutmayýn. Ayrýca Tombiþ’i de cesaretlendirin. Sakýn tembellik yapmasýn.
Uzun birsüre uçtuktan sonra, Liderlerinin iþaretiyle geceyi geçirmek için geçen yýllarda da kullandýklarý konaklama yerlerine indiler.
Bir süre dinlendikten sonra karýnlarýný doyurdular ve etraftaki aðaçlarýn dallarýna konarak uykuya çekildiler
Sabahleyin erkenden tekrar yola çýktýlar. Biraz ilerde insanlarýn kullandýklarý çok gürültülü çalýþan koca koca makinalar vardý.
Yaþlý bir güvercin yavrulara dönüp; “ iþte bahsedilen insanlar bunlar” dedi.
Lider-Ýnsanlar yine doðayý katlederek yol yapýyorlar.Görünüþe bakýlýrsa konaklama yerimizden geçirecekler.Dönüþte baþka bir yer bulmamýz gerekecek.
Bütün güvercinler kýzgýnlýk ve çaresizlik içersinde söyleniyorlardý.
Lider kuþ ,yavru Önder’in yanýna kadar yaklaþtý ve;
-Kardeþlerini kartalýn elinden nasýl kurtardýðýný gördüm. Bu yollarý iyi öðren. Her þeye,bütün ayrýntýlara dikkat et. Belki de ileride gurubumuza sen lider olursun.
Henüz sözünü bitirmiþti ki, önlerinde kocaman,çirkin bir metal kuþ belirdi. Kanatlarýnda dönen pervaneler ve arkasýnda kötü kokan, pis bir duman býrakarak berbat bir gürültü ile uçup gözden kayboldu.
Bütün yavrular yine büyük bir korkuya kapýlmýþlardý.
Lider,”Bu,insanlarýn uçarak yolculuk yapmalarýný saðlayan, onlarýn yaptýðý bir araç”. diye açýklamada bulundu.
Öncü,(engel olamadýðý büyük bir nefretle) “o zamana kadar gökyüzünde de insanlardan bize yer kalýrsa,sað kalmayý baþarýr ve liderlik yapacak bir halkým olursa”diye söylendi.

2005-SÖKE

Söyleyeceklerim var!

Bu yazýda yazanlara katýlýyor musunuz? Eklemek istediðiniz bir þey var mý? Katýlmadýðýnýz, beðenmediðiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düþündüðünüz bilgiler mi içeriyor?

Yazýlarý yorumlayabilmek için üye olmalýsýnýz. Neden mi? Ýnanýyoruz ki, yüreklerini ve düþüncelerini çekinmeden okurlarýna açan yazarlarýmýz, yazýlarý hakkýnda fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloða geçebilmeliler.

Daha önceden kayýt olduysanýz, burayý týklayýn.

ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.