Son sözüne sadýk kalmalýydýn. “Geleceðim, döneceðim sana bir haziran gecesi” diyordun da gelmedin. Aradan bilmem kaç bin gece, kaç bin sabah geçti de gelmedin. Ben o gün bu gündür, tutulmamýþ yeminlerin hatýralarýyla aðlýyorum, kanýyorum boyuna. Sevgili, sen gelmedin.
Kaç haziran gecesi geçti takvimlerin paslanmýþ yüzlerinden bilmiyorum, artýk yüzüm varmýyor takvimlere bakmaya. Bekleyiþlermiþ insaný hayata baðlayan ve göbek kordonunu hayattan kesen. Benim göbek baðýmý senden kesen, senden ayýran neydi ki gidiþin bir dönülmez macera oldu. Gidiþin içimde fýrtýnalar koparan bir tufan oldu.
Yüzünün gölgesi hangi suya düþse kâðýtlarda gülün sureti belirirdi. Ebrû ebrû iþlenirdi kaðýtlara yüzün. Þimdi gül rengini attý, bir baðbozumu yaþadý bütün gülzarlar. Baykuþlar gül bahçelerinde bülbüllerin kanýný döktüler, þimdi gülistanlarda baykuþlar hüküm sürülüyor. Gittin ya güller küskün bütün gülüþlere.
Gidiþinle karýþtý bütün âlem. Altüst oldu bütün nizamlar. Artýk Leyla Yusuf’un panayýrýnda satýlmakta, Züleyha menzilini þaþýrdýðýndan beri mecnun çöllerin yolunu tuttu. Artýk Mecnun saraylarda, Yusuf ise çöllerde ikame etmeye baþladý. Ellerini kesen kadýnlar þaþkýn, dayeler kime süt emdirdiklerini hatýrlamýyorlar. Leyla ile Mecnun sarayýnda yabancý, Yusuf ile Züleyha çöllerde pejmürde… Kim kimi sevecek, nerde ve ne zaman sevecek çetin bir muamma oldu. Sevgili sen gittin ya karineler yol, pusulalar yön göstermez oldu.
“Hicraný göze almayan aþkýn gazelini okuyamaz” diyordun. Yokluðunda ne gazeller yazýldý Sevgili, ne kasideler söylendi, hicranýn elifbasý itina ile hatmedildi. Gecelerin satýrýna hicranýn kelimeleri cümle cümle dizildi. Divanlar tertip edilirken, sanatlar altýn çaðýný yaþadý. Hicran bütün inceliði ile iþlendi, yazýldý ve çizildi. Zaman geçti, zamaný eledim mehtabýn her on dördünde. Vuslatý hece hece ayýrdým da vuslatýn gazelinden bir harf bile okuyamadým. Hicranýn bütün ihalesi bende kaldý da vuslata sermaye biriktiremedim.
Ama hep bekledim seni. Ihlamur kokulu bir uykuya dalacakmýþ gibi bekledim seni. Zahmet çölünde aþk padiþahýnýn tahtýna kurulup bekledim seni. Sen her zaman gitmeleri sevsen de ben bütün aylara, bütün zamanlara bir haziran türküsü yakýp bekledim seni.

Gel, çözülmeye hazýr bin yýllýk sýr gibi gel,
Kutsi aþklarýn yaþandýðý asýr gibi gel.
Gel, vahalarýn beklediði yaðmur gibi gel,
Siyah Gecelerin beklediði nur gibi gel.

Kulak ver çaðrýlarýma, ses ver ne olursun. Madem “Geleceðim, döneceðim sana bir haziran gecesi” diye bana sözler veriyorsun.

Gel artýk Sevgili,
Artýk gel, bir haziran gecesidir her bir gecem.
Artýk gel, gel artýk tükeniyor ömür sermayem.


Burak Ýsmet BAÞARI