NABZINI YOKLARKEN DÜNYANIN, NABZIMI KAYBETMEKTEN HABERSÝZÝM...

Dedimya anlamak için dinlemen deðil aklýn hezeyanlarýna ,çýrpýnýþlarýna ihtiyaç duyarsýn.Anla beni ey sevgili kalbini aç ve beni iyi dinle.Varlýðýn tüm evrenimi kuþatýr.Sana yedi kat gökten altýn sürahide nefes alýþýmý yollayýp hayat vermek istiyorum.Kalbim suskun kaç zamandýr...bir sevgiliyi barýndýrmanýn aðýr yükünün altýnda ezilmiþ halde yorgun ve bitkin.Sen ey sevgili en sevgili.Nabzýný unutmuþ bir adam seversin.Aklýnda cümleler ,kelimeler, sorular ,can çekiþleri var.Kývranýp durur.Ah ab-ý hayat gözlerin gözlerime bir dokunsa.Dalýversem ne var ne yok içinde bir nefeste alabilsem.Sana geriye ne keder ne gam sadece aþký býraksam.Unutturabilsem ne varsa içinde.Beraber dokunsak gerçeklere, aþka, herþeye.Kaç yýldýr can çekiþiyor beynim.Ama zafer nidalarýný duyar gibiyim masivadan.Kurtuluþ yakýndýr...

EVET BENDE SENÝ ÖZLÜYORUM..

VE HÝÇBÝRÞEYÝ ÖZLEMEDÝÐÝM KADAR SANA HASRETÝM..

"Dokunduðum banknotlardan tiksinmeyi itiraz
nakýþsýz yaþamaklarý silahlanmak sayarken"(ismet özel)

Bir lokmaya takýlýp durdu tüm vücud mekanizmam.Ne kadarda zayýfým,dokunsalar aðlayacak gibiyim.Adýn tekrarlanýrken cümlelerimde belli belirsiz....Ki ben adýnýn baþka aðýzlarda anýlmasýna bile tahammülsüzüm.Adýn güzel aðýzlarda cennet koksun ey sevgili.Gülleri bayýltan kokunu rüzgarlara ver.Rüzgarlar sadýktýr aþýk olana..ki aþýk olana neyler ölüm.Ölüm sevgiliden uzak olan þehirlere verilen bir isimdir.Bu adý taþýyan her kente bombalar yaðar ,sen uyuyunca uzaðýma.Dokunamayýnca kentinin betonarme duvarlarýna, bir yahudinin aðlama duvarýna boþalan gözyaþlarýný anlamsýz sayar bomboþ bakýþlar..Onlar niye aðlarki bir duvara...duvar anlamazki bir beyaz kaðýt kadar ayrýlýðý...Kütüphanemde akýl ve selüloz karýþýmý , aklýn izdüþümü yalanlar ve gerçekler..Ben de toplasan herþeyi adýný yazamayacak kadar çok beyin karýþýklýðý.Tahammülsüzüm sensizliðe ey can...

VE SON ...

AÞK SANA YAKIN LÝMANLARA SIÐINMA ÝSTEÐÝMDÝR... BENÝ MÜLTECÝ, SENÝ LÝMAN YAPAN AÞKTIR..AÞKIN BENDEKÝ ANLAMI ÝLTÝCADIR...

SANA ÝLTÝCA EDÝYORUM...

Kayýtsýz kalmanýn anlamý yok belkide.Ýþte dedim ya bir kent , bir sevgili ,bir liman.Adýna diðer þairler ne diyor bilmiyorum.Ýltica etmem gerek sana.Rüyalarýna hükmetmek gibi bir arzum yok, rüyalarýmý iþgal etmen gibi tatlý bir hayalim var.Sana varmak için çýktýðým yokuþlarýn sonunda kaleye týrmanan bir asker gibi bayraðýný asmak gibi bir sancýya da sahip deðilim.Ama yokuþun sonunda beklentim bir tebessümünün canýma mal olmasýdýr.Bir tebessümle insan nasýl ölür deme.Diri kalmanýn anlamýný açýklarsan bana ölmenin tasvirini sana yapabilirim.Ey gül- i rana...eþþiz kalp yaram...sadece seni istemek için bile Allah´ a inanabilirim...

Dokunma isteðim kalbini durdurup kalbime eklemek içindir..ten kaygýsýndan bi beklentim yok...Cannn...Aþkýmý kelimelere sýðdýrmak için gecem gündüz gündüzüm gece olsada anlatmak istiyorum.Ama kelimeler her seferinde kifayetsiz ,anlamsýz.Susup gözlerine bakabilseydim ,sana neler anlatýrdý gözlerim bilemezsin.Dokunsaan ellerin yanar,dokunsan yüreðin yanar, dokunsan kül olurum.Küllerimden sana bir gül çizerdim kankýrmýzý.Can ben seni seviyorum...buna þahidim deliliðimdir.Kalbini kalbime ekle, nefesin nefesimde buluþsun.Sýrýlsýklam düþlerimde sen tarifi imkansýz güzel,güzelliði tarife kanýt olan maral !! Pýnarýmda senindir, kalbimde.Seni özlüyorum.Geliþin bir mahþerede denk gelse bekleyeceðim.Beklemek ahdim, gözlerin yeminim olsun.Seni seviyorum...Eyvallah