İlk seferimdi denize gidiyordum. Uzun süren yazışmalarımızdan
bakışmalarımızdan sonra ilk buluşmamız olacaktı. Korkuyordum!
acaba benide tutup bırakmazmı, benide sahiplenirmi. Eski aşkı
varmıydı acaba soruyorum "bunca yıl aşksız yaşanırmı ilk sen değildin
olmayacaksında". Bavulumu hazırlarken annem herzaman okuduğu
duaları kağıda dökmüş cebime iliştiriyor "merak etme benim
güzel annem" diyorum içimden. Kelimeler çıkmıyor ağzımdan
dile kolay bu kadar uzun bi yolculuğa başlamak için mürekkep
yalamak yetermi. Sadece şiirlerde okuduğun denizin kokusunu
kitaplarda duymak gibi bişey olsa gerek. İnsan hiç bi kitapta
deniz kokusu duyarmı? Bu kadar uzun bi yolculuğa böyle çıkmamalı?

Rıhtıma yaklaştıkça daha önce duymadığım bi kokuyu duyuyordum. "denizde
böylemi kokuyor acaba" dedim. üzerinde mavi çapa olan birşeyler giymiş
anlatamadı tam olarak geliyorum az kaldı umarım geç kalmadım.

işte iki mavide karşımda mektup aşkım deniz ve gerçek aşkım deniz.
insan mektup arkadaşı denizle daha önce hiç görmediği
denizde koca bi gemide okyanusun ortasında evlenirmi?

bu yolculuk annemin korktuğu kadar uzun olacak benim bu koca kalbime
bu dünya sığmayacak....