hep bekledim seni
yağmuru özleyen çöller gibi
usanırdım saniyelere
sen gelince çözülürdü asırlar
işte o zaman söküp atardım kolumdaki saati
senli dakikalar başlardı
yırtınırdım içimdeki isyanı bastırırken
ne olur du durup durup saatine bakmasaydın

yıkardı beni suskunluğun
buhranlar çökerdi üzerime
köhne bir sığnağa yaslanır gibi serilmek isterdim ellerine
direk ayrılağa sevk ederdi sözlerin
redd edişin kırmazdı beni
nasılsa acıların GÖZDESİ olmuştu bu ıslak beden

bana uzak duruşun vebalı bir hastayı hatırlatırdı
dokunup da ürkütmekten korkardım
oysa ne bir ceylan nede bir serçeydin sen
hiç yoktu farkın
yularına gurur tutunmuş azgın bir at/tan
seni sevdikçe geçeredin üzerimden

ve hiç bir şeye özenmedim
fondeten kokulu yanağına düşen yaşlara özendiğim kadar
yanağına tutunurdu çaresizliklerin
keşke çaresizliğinin ADI ben olsaydım
o zaman......
hiçbir mendil yetmezdi makyajını kurtarmaya