Hazan vurdu, hep sarardı bağlarım,
Kırılmamak mümkün değil, a dostlar!
Ufukları süslemiyor tuğlarım,
Yorulmamak mümkün değil, a dostlar!

Göz gezdirip etrafa bir bakınca,
İnsan cüceleşir yüz kızarınca,
Dost dediğin ikiyüzlü çıkınca,
Darılmamak mümkün değil, a dostlar!

Kul ki vasıl olmaz her muradına,
Ham gönül varamaz aşkın tadına,
El açıp Mevla’nın kutlu adına,
Sarılmamak mümkün değil, a dostlar!

Sorulacak hesap insan ölünce,
Ağlamayı düşün, bir an gülünce,
Yaş zevale erip, bel bükülünce,
Durulmamak mümkün değil, a dostlar!

Bir dem düşürmeden sevdamı kire,
Kaleli’yim hakk bağırdım ha bire.
Dünyadan vazgeçip taht-ı kabire,
Kurulmamak mümkün değil, a dostlar!