Keşke söyleye bilsem sana,
Kendime bile söyleyemediğim sırlarımı,
Usulca eğilip kulağına fısıldasam,
Sevdiğimi ...

Günlerce hiç olmadığına inandırdım ,
Aylarca didiştim durdum kendimle.
Sana yenilmemek için gecelere yenildim,
Yokluğuna yenilmemek için yalnızlığa yenildim.
İnsanları koyamadım yerine,
Şarkılar söyleyemedim,
Dolaştığın sokaklara bulaşamadım,
Adının geçtiği sözleri duyamadım.
Aylarca hiç olmadığına inandırdım kendimi,
Geceleri bir türlü uyuyamadım.

Yokluğun ağır geldi bana ,
Çiçekleri kucaklayamadım , koklayamadım onları,
Yokluğun acı verdi bana,
Güneşli günlerde gülemedim.
Selam vermedim insanlara,
Sesimi duysunlar istemedim,
Konuşmadım onlarla,
Elimi uzatmadım kimseye,
Ağlamadım , ağlayamadım.
Bilsinler , gülsünler istemedim.
Ateşler yaktım gecelere,
Kor demirlerle dağladım ellerimi,
Şiirler yazmasın diye sana,
Bir daha denizleri sevmedim, yakamozları da,
Saçlarımıza karışan kumlara basamadım.

Aylarca hiç olmadığıma inandırdım kendimi,
Ne kadar tanıdık insan varsa,
Ne kadar bildik yer varsa bir daha görmek istemedim.
Yokluğun çok acı verdi bana ,
Belki de varlığından da çok,
Bunu da bilmeni istedim.